Οι Δυνάμεις Καταδρομών τίμησαν τον Γρηγόρη Αυξεντίου

Ήταν το ένδοξο τέλος ενός ανθρώπου που απέδειξε ότι ο ηρωισμός δεν είναι θεωρία, λόγια και κραυγές, αλλά λόγια και πράξεις.

Σαν σήμερα πριν 60 χρόνια ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου έπεσε μαχόμενος στις βουνοπλαγιές του Μαχαιρά. Ήταν το ένδοξο τέλος ενός ανθρώπου που απέδειξε ότι ο ηρωισμός δεν είναι θεωρία, λόγια και κραυγές, αλλά λόγια και πράξεις.

Η Διοίκηση Καταδρομών, κλίνοντας ευλαβικά το γόνυ απέναντι στο Σταυραετό του Μαχαιρά , διοργάνωσε αγώνα δρόμου 30 χιλιομέτρων με εκκίνηση το χώρο θυσίας του ήρωα και τερματισμό το Σταυροβούνι.

Στον αγώνα συμμετείχε προσωπικό από το σύνολο της Εθνικής Φρουράς.......

Απόσπασμα Ομιλίας

Πατρίδα μου, είσαι μεγάλη διαμελισμένη σ’ άμετρους θαλάσσιους βράχους όπου φωλιάζουν οι αετοί της Αρετής.

Είσαι μεγάλη, γιατί αναπαύεσαι στη σιωπηλή εγκαρτέρηση του Καραολή, στ’ ατάραχα μάτια του Αντρέα Ζάκου, που καθρέφτιζαν τις αψηλές αρμονίες του Μπαχ -δυο βήματα από την αγχόνη-στους νεανικούς στίχους του Ευαγόρα Παλληκαρίδη π’ ανεβαίνουν δειλά τα σκαλοπάτια τ ουρανού ζητώντας τ άπειρο φως της Λευτεριάς.

Είσαι μεγάλη, γιατί ακουμπάς σταθερά στις δυο ανυπόταχτες δωρικές κολόνες του Μολών Λαβέ του πρωτοπαιδιού σου Αυξεντίου.

Με αυτούς τους στίχους ο Ανδρέας Παστελλάς περιγράφει την πατρίδα μέσα από την ένδοξη ιστορία των ήρώων της θρυλικής ΕΟΚΑ, οι οποίοι αγωνίστηκαν για το υπέρτατο αγαθό, την Ελευθερία.

Η ιστορία αποδεικνύει ότι κάθε τόσο ένας αρχαίος ήρωας ξαναζωντανεύει στο πρόσωπο κάποιου νεότερου που ξεπερνά τον προηγούμενο στην παλληκαριά και το πάθος για την Ελευθερία. Αυτό συνέβη και με τον Γρηγόρη Αυξεντίου από την Λύση.

Από μικρός αγαπούσε την Ελλάδα και την Ελευθερία. Ρωτούσε συνεχώς τον πατέρα του Πιερή για τους ήρωες του ΄21 και για τους αγώνες του γένους

- Η λευτεριά πατέρα είναι σπουδαίο πράγμα;
- Ναι γιε μου.
- Σπουδαιότερο και από την ζωή;
- Πολύ σπουδαιότερο.
- Κι ο Διάκος και ο Ανδρούτσος σκοτώθηκαν γι΄αυτήν;
- Ναι, κι αυτοί κι άλλοι πολλοί
- Πατέρα, είναι αλήθεια, πως οι Τούρκοι σούβλισαν στην φωτιά τον Διάκο;
- Αλήθεια γιε μου.
- Και χαμογελούσε πατέρα;
- Ναι γιε μου χαμογελούσε.
- Εμείς πατέρα, είμαστε ελεύθεροι;
- Αναστέναζε ο Πιερής και απαντούσε με πίκρα
- Όχι γιε μου, δεν είμαστε.
- Γιατί;
- Γιατί θέλουμε Διάκους και Ανδρούτσους.
Έμενε σκεφτικός ο Γρηγόρης. Κοίταζε στα μάτια τον πατέρα του κι ύστερα ρωτούσε με την λεπτή φωνή του:
- Πατέρα είναι δύσκολο να γίνεις σαν το Διάκο;
- Δύσκολο γιε μου.
Πάλι ξανασκεφτόταν το αγόρι. Η παιδική καρδιά του κτυπούσε δυνατά. Σηκωνόταν, κτυπούσε τα πόδια κι έλεγε με παιδικό πείσμα:
- Θα γίνω σαν τον Διάκο, άμα μεγαλώσω. Θα γίνω σαν το Λεωνίδα

Τιμούμε σήμερα , το σταυραετό του Μαχαιρά, ενός σύγχρονου Λεωνίδα. Το «Μολών Λαβέ» που ξεστόμισε αρνούμενος να παραδοθεί, εμπνέει και καθοδηγεί μέχρι και σήμερα τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Αυτός ο αθάνατος Έλληνας που με τους ηρωισμούς του και το ολοκαύτωμα του στην κακοτράχαλη και περήφανη πλαγιά του Μαχαιρά, έγραψε με χρυσά γράμματα μια λαμπρή σελίδα ηρωισμού στην μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού.

Αποτίουμε φόρο τιμής σε ένα εκλεκτό πρόμαχο της Ελευθερίας και δίνουμε υπόσχεση ότι θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για μια Κύπρο Ελεύθερη.

πηγη: http://www.ant1iwo.com/news/cyprus/article/264175/oi-dunameis-katadromon-timisan-ton-grigori-auxediou/