Ποιος Επιμένει στη Μετατροπή του Νομικού Προσώπου των Ενώσεων Αποστράτων ;

Γράφει ο Παναγιώτης Δημητριάδης

Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α Μέλος ΔΣ/ΕΑΑΑ

Ποιος Επιμένει στη Μετατροπή του Νομικού Προσώπου

των Ενώσεων Αποστράτων ;

Με το αιτιολογικό ότι το  νδ 1171/72 που διέπει τις τρείς θεσμικές Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών (ΕΑΑ)  είναι αναχρονιστικό, το.................

ΚΙΝΑΛ  ζητά την τροποποίηση της υποχρεωτικής εγγραφής και εισφοράς υπέρ των ΕΑΑ, με ερώτηση ( 8304 /28-7-2021) που κατέθεσαν οι Βουλευτές  κ. Κεγκέρογλου, Φραγγίδης και Ιλχαν στη ΒτΕ μετά από  πρόταση  του τομέα Άμυνας, έχοντας ως στόχο την προαιρετική εγγραφή και εισφορά χωρίς να αξιολογήσει τις συνέπειες του εγχειρήματος, χωρίς να έχει άποψη των χιλιάδων μελών, των ορφανικών οικογενειών αλλά και των Βετεράνων. 

Το 2011 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ τέθηκε   θέμα  <<Περί σχεδίου μετατροπής των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ>>’.  .

Για την ιστορία θυμίζω στους συναδέλφους του  τομέα άμυνας,  ότι η πρώτη  Διακλαδική Ένωση  Ελλήνων Αποστράτων  Αξιωματικών ιδρύθηκε ως ΝΠΔΔ  το 1938 με κύρια χαρακτηριστικά: την υποχρεωτική εγγραφή και εισφορά σε ποσοστό 1%  εκ του μερίσματος,  τις εκλογές για ανάδειξη   ΔΣ και τη Γενική Συνέλευση.    Επομένως η επίκληση για τροποποίηση της υποχρεωτικής  εγγραφής και   εισφοράς, με το αιτιολογικό ότι ο νόμος είναι  αναχρονιστικός,  ήταν άστοχη,  αφού αυτά   προϋπήρχαν δεκαετίες πριν το νδ 1171/72 και θα έπρεπε να τα γνωρίζουν. 

H Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας (ΕΑΑΑ) ιδρύθηκε ως ΝΠΔΔ το 1945, με  τον ΑΝ 779/1945 καθορίζοντας  υποχρεωτική, εγγραφή και εισφορά σε  ποσοστό 4%      υπέρ ΕΑΑΑ  και 2% υπέρ  ΝΙΜΤΣ   εκ του μερίσματος,  για τους  Απόστρατους  Αξιωματικούς. Είναι ολοφάνερο, ότι και εδώ η εγγραφή και εισφορά προϋπήρχε δυο δεκαετίες πριν. 

Με τον νόμο  3818/58  καθορίζονται νέα ποσοστά    1% και 3% αντίστοιχα υπέρ ΕΑΑ  και ΝΙΜΤΣ (πλην ΕΑΑΝ για το ΝΙΜΤΣ)  εκ του μερίσματος,  τα οποία ισχύουν  μέχρι σήμερα. Επομένως ο νόμος του 1958 καθόρισε τις σημερινές κρατήσεις και όχι το νδ1171/72 .  

Το 1972   αν και το νομοθετικό διάταγμα 1171 κατάργησε  τους  ιδρυτικούς νόμους  των ΕΑΑ,  εν τούτοις συμπεριέλαβε το σύνολο των διατάξεων αυτών, πλην των εκλογών και τη Γενική Συνέλευση, όπως   συμπεριέλαβε και την   εισφορά σε ποσοστά  1% υπέρ ΕΑΑ βάσει του ν 3818/58. 

  Το θέμα της κατάργησης της υποχρεωτικής εγγραφής και εισφοράς τέθηκε  για πρώτη φορά το 2011  από το  ΠΑΣΟΚ  με  ερώτημα που έστειλε προς τις 3 Ενώσεις  Αποστράτων ΕΑΑΣ, ΕΑΑΝ  και ΕΑΑΑ ο τότε ΥΕΘΑ  <<’Περί σχεδίου μετατροπής των Ενώσεων από ΝΠΔΔ  σε ΝΠΙΔ>>.  Η μετατροπή αυτή σήμαινε αυτομάτως και την κατάργηση του νδ 1171/72 και διάλυση των ΕΑΑ.  Αντίστοιχη ερώτηση είχε κατατεθεί και το 2018 από το ΚΙΝΑΛ.  

  Το ερώτημα και ο προβληματισμός είναι,  γιατί κατατέθηκε η  ερώτηση μετά από πρόταση του τομέα άμυνας    και όχι από κάποιο συλλογικό όργανο ή ομάδα μελών των ΕΑΑ;.   Ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα που έχει το ΚΙΝΑΛ με τις Ενώσεις Αποστράτων εδώ και μια 10ετία;. Έχει εξετάσει ο τομέας άμυνας  ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από ένα τέτοιο εγχείρημα; 

Το Συντονιστικό Συμβούλιο των τριών Ενώσεων απάντησε τον   Μάρτιο 2011 στον τότε κ ΥΕΘΑ δίνοντας έμφαση στα ακόλουθα  :

     Η μετατροπή των Ενώσεών  Αποστράτων  από ΝΠ∆∆ σε ΝΠΙ∆ και η ενδεχόμενη προαιρετική συμμετοχή των αποστράτων σε αυτές, θα σημάνει τη διάλυσή των Ενώσεων.

                Η Πολιτεία θα πρέπει να σταθεί  στο πλευρό των Ενώσεων  και να μην προβεί στην απαξίωση  των μοναδικών Οργάνων που εκφράζουν το σύνολο των αποστράτων.                

        Αν και η απάντηση υπολείπεται  δυναμικής και αξιώσεων που διαθέτουν οι τρείς Ενώσεις, το ΥΠΕΘΑ  ποτέ δεν προέβη στη μετατροπή του ΝΠΔΔ αυτών. 

    Η τροποποίηση της   υποχρεωτικής  εγγραφής και εισφοράς θα σημάνει  την κατάργηση του νδ 1171/72  και κατ’ επέκταση την διάλυση των EAA, αφήνοντας τους απόστρατους να επιλέξουν την ίδρυση νέων  συλλογικών οργάνων  Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) . Ποιος εγγυάται τη συνέχιση των νέων συλλόγων  στα πρότυπα των ΕΑΑ ;  όταν οι  επιπτώσεις της απαξίωσης και της  μη ικανοποίηση των σκοπών θα τρίζουν θεμέλια αφού  θα παύσει: η υφιστάμενη σχέση με την Γενική κυβέρνηση σε επίπεδο ΥΠΕΘΑ και Επιτελείων, η παροχή διευκολύνσεων προς τα στρατιωτικά Νοσοκομεία και τα ΚΕΔΑ, η κοινωνική αρωγή στους έχοντες ανάγκη, οι βραβεύσεις μαθητών, οι τελετές μνήμης πεσόντων , τα παραρτήματα ανά την επικράτεια θα κλείσουν, κλείνοντας  και την τεράστια προσφορά στις τοπικές κοινωνίες, δεν θα υπάρχει ένα όργανο συντονισμού και εκπροσώπησης όλων των αποστράτων,  τα περιουσιακά στοιχεία θα αποδοθούν σε τρίτους  κ.α. Ποιος εγγυάται ότι οι νέοι σύλλογοι ΝΠΙΔ θα αποκτήσουν την δυναμική των υπαρχόντων ΕΑΑ με χιλιάδες μέλη και δεν θα μείνουν στα αζήτητα ελλείψει εσόδων και μελών;. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη του εγχειρήματος ; 

Οι Ενώσεις Αποστράτων από την ίδρυσή τους   λειτουργούν  ως φορείς της Γενικής Κυβέρνησης με κανόνες που διέπουν τα  ΝΠΔΔ και όχι του εαυτού τους, και έχουν προσφέρει πολλά προς την Πατρίδα, τους συναδέλφους, τις ορφανικές οικογένειες και τις οικογένειες των πεσόντων, παρά τα όποια προβλήματα υπάρχουν στην οργάνωση και λειτουργία αυτών και τα οποία ζητούν λύσεις.  Το σημαντικότερο όλων είναι ότι οι συνάδελφοι που εμπλέκονται με τις ΕΑΑ προσφέρουν ανιδιοτελώς υπηρεσίες και προσπαθούν να επιλύσουν προβλήματα, να συμπαρασταθούν, να ικανοποιήσουν ανάγκες των αποστράτων και των οικογενειών τους.

Σήμερα ο τομέας άμυνας του ΚΙΝΑΛ  αμφισβητεί το θεσμικό ρόλο των ΕΑΑ, το τεράστιο και πολυεπίπεδο έργο προς την Πατρίδα, την κοινωνία, τους συναδέλφους και τις ορφανικές οικογένειες,  προσπαθώντας να τις εξισώσει με τα συλλογικά όργανα Ιδιωτικού Δικαίου ( ΝΠΙΔ) τα  οποία εκπροσωπούν επι μέρους σκοπούς.  

Η παύση   αμφισβήτησης της  προσφοράς των  θεσμικών Ενώσεων  από οπουδήποτε και αν προέρχεται θα   είναι αυτή που θα δώσει την προοπτική  για τη συνέχιση της λειτουργίας ή μη στο μέλλον. 

Η ευθύνη για την πρόοδο των Ενώσεων Αποστράτων ανήκει στα μέλη της και όχι στον  κάθε πολιτικό φορέα για άγρα ελάχιστων ψήφων. Ευθύνη της πολιτείας  είναι  η στήριξη των Ενώσεων Αποστράτων όπως και κάθε συλλογικού οργάνου  και όχι η διάλυση αυτών.