Σπύρου Κίκερη
Μ’αφορμή την Εορτή της Πολεμικής μας Αεροπορίας, εκπονήθηκε η παρούσα μελέτη και συντάχθηκε, η παρούσα γραφή, προς τιμήν των ενεργών μας Συναδέλφων, που στις επάλξεις βρίσκονται! Των ενεργών μας συναδέλφων, που συνθέτουν την άλυσο, των αλληλένδετων κρίκων όλων των ειδικοτήτων, προς επιτυχή εκτέλεση της Ιεραποστολής τους!.............
Σ’αυτούς που μας Κληροδότησαν
τούτη τη Βαριά Κληρονομιά
που συνιστούν:
Η διαχρονική μας διάκριση
η Ναρκισσιστική μας διάσταση
και η απαράμιλλή μας αυταπάρνηση!»
Στους εφτακόσιους είκοσι οχτώ (728) αθάνατους Νεκρούς μας – το νούμερο αναφέρθηκε σε πρόσφατη ομιλία του ΑΓΕΑ Αντιπτεράρχου Κου Χριστοδούλου - ,που με το αίμα τους πότισαν τα ιερά της Πατρίδας μας χώματα! Και που επιπρόσθετα με κόκκινες ανταύγειες στόλισαν και το γαλάζιο του Αιγαίου μας, χαρίζοντας μια Εθνικά ανεξίτηλη δίχρωμη απόχρωση σ’αυτό! Μια απόχρωση, που σπάνια Αρχιπελάγη γνώρισαν στο όποιο «Ειρηνικό» και δήθεν Ιστορικό τους οδοιπορικό !
Αλλά μήπως είναι μόνον αυτοί οι 728; Είναι και τόσοι άλλοι! Είναι οι Συνάδελφοι τόσο της Αεροπορίας Στρατού, όσο και του Πολεμικού Ναυτικού! Είναι οι συνάδελφοι που απωλέσθηκαν στην Πολιτική Αεροπορία (Αερογραμμών – Αεροψεκασμών – Αερολεσχών κτλ!)
Είναι οι Μηχανικοί μας, που κάθε άλλο, παρά λίγοι είναι! Είναι οι βαριά τραυματισμένοι και σακατεμένοι, που επέζησαν μετά από σοβαρά ατυχήματα!
Και για ν’αντιληφθούν οι μη γνωρίζοντες, περί ποίου κινδύνου, ομιλούμε, ας μου επιτραπεί ευθαρσώς να πω κάτι, που εκτιμώ ότι από κανέναν γνώστη της κατάστασης δεν θα αμφισβητηθεί ή έστω υπερβολικό θα θεωρηθεί: «Δε υφίσταται ούτε ένας ιπτάμενος, που να έχει διατελέσει χειριστής Πολεμικών Μοιρών της ΠΑ, χωρίς να έχει έχει εμπλακεί κάποιες φορές με το Χάρο, σε περιπετειώδεις εμπλοκές και χωρίς εκ θαύματος ν’αποφύγει το «μοιραίο», σε ατυχή περιστατικά και παρ’ολίγον ατυχήματα!
Όμως ας μου επιτραπεί, να συνεχίσω τους ειρμούς μου, στους δικούς μου ρυθμούς, με όποια συναισθήματα και εντυπώσεις διεγείρονται μέσα μου, πάνω στα κεφάλαια, σεβασμού, εκτίμησης, αναγνώρισης και θαυμασμού, για όλα τα μέλη της μεγάλης Αεροπορικής οικογένειας, κυρίως όμως για τους πρωτοπόρους αυτής και προπαντός για τους εκατοντάδες των νεκρών της, που συνιστούν την αστείρευτη πηγή της υπερηφάνειας μας!
Οι Πρωτοπόροι μας!
Ας αρχίσουμε λοιπόν την απότιση φόρου τιμής, από τους χαράκτες των ιχνών της Αεροπορικής ιδέας στη Χώρα μας, καλώντας σ’αυτή την απότιση τουλάχιστον, όλους τους συναδέλφους, όλων των όπλων και όλων των ειδικοτήτων κι’ακόμα όσους των Ελλήνων, το χρέος της απότισης αισθάνονται!
Ο πρώτος Έλληνας που επεχείρησε να σαρκώσει την αεροπορική ιδέα στη Χώρα μας, ήταν ο ιδιώτης Λεωνίδα Αρνιώτης, θεατρικός επιχειρηματία στο επάγγελμα!
Το 1908, ήτοι μόλις πέντε έτη μετά το θρυλικό κατόρθωμα των αδελφών Ράι, να δυνηθούν να πετάξουν για πρώτη φορά, σε πτήση διάρκειας δώδεκα (12΄΄) δευτερολέπτων, ο Αρνιώτης επιχείρησε σε δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες, να πετάξει με αεροσκάφος (Α/Φ) τύπου Bleriot 30HP, στο Τατόι! Το Α/Φ όμως, δυστυχώς, αφού ανυψώθηκε σε ύψος 10 μέτρων, καταστράφηκε από ανεξέλεγκτη πτώση!
Ακολούθησε ο επίσης αρχικά ιδιώτης Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, πολιτικός μηχανικός, που από αγάπη στην Αεροπορική ιδέα, αφοσιώθηκε απολύτως σ’αυτή!
Ήταν δε τέτοια η αγάπη του, που τον ανάγκασε λίγο αργότερα, με το ξέσπασμα των Βαλκανικών πολέμων, να ενταχθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Χώρας μας σαν Υπολοχαγός, αποδεικνύοντας ότι η λατρεία για την Αεροπορική Ιδέα είναι ακατανίκητη και ως εκ ταύτης αναντικατάστατη!
Αυτός είναι και ο πρώτος άνθρωπος που κατόρθωσε επιτυχώς να πετάξει στη Χώρα μας! Στις 8/2/1912 εκτέλεσε, παρουσία πλήθους κόσμου, καθώς του Βασιλέως Γεωργίου και του Πρωθυπουργού, Ελευθερίου Βενιζέλου, επιτυχώς πτήση 16 λεπτών, με διέλευση πάνω από την Ακρόπολη!
Μία ώρα αργότερα πέταξε για δεύτερη φορά με συνεπιβάτη τον Πρωθυπουργό! Ο Βενιζέλος με το τέλος της πτήσης ενθουσιασμένος δήλωσε «Η Χώρα μας πρέπει να εκμεταλλευτεί το νέο όλο!
Το τίμημα της επιλογής του, Αργυρόπουλου, να καταταγεί στον Στρατό, ήταν ο θάνατός του, ομού με ένα ακόμα άτομο κατά την εκτέλεση αναγνωριστικής αποστολής και αναγκαστικής προσγείωσης του Α/Φ του, τύπου Bleriot XI, στις 4/4/1913 στην περιοχή Λαγκαδά!
Αυτός λοιπόν, είναι ο πρώτος μας μεγάλος μας νεκρός σε επίπεδο Πολεμικής Αεροπορίας και εκτιμώ, ότι θα είναι ο αδιαμφισβήτητος Ταγός Αρχαγγέλων των αναληφθέντων Ιπταμένων!
Όμως η πρώτη κατάθεση αίματος στην τράπεζα της υπερηφάνειας μας, ανήκει σε κάποιον άλλον μεγάλο Ήρωα και πείσμονα της Αεροπορικής Ιδέας, τον ιδιώτη δημοσιογράφο και εκδότη Αλέξανδρο Καραμανλάκη, το πείσμα και το θάρρος του οποίου υπήρξαν απαράμιλλα!
Τέσσερες ημέρες μετά την πτήση του Αργυρόπουλου, ήτοι στις 12 Φεβρουαρίου του 1912, ο Καραμανλάκης επιστρέφει στη Χώρα μας από τη Γαλλία έχοντας στις αποσκευές του ένα αεροσκάφος (Α/Φ) τύπου Bleriot xi, ισχύος 50 ίππων και δυνατότητα επίτευξης ταχύτητας μέχρι 100 χλμ!
Στις 26 Μαρτίου του 1912 επιχειρεί να πετάξει από την Πάτρα με προορισμό την Αθήνα, η πτώση του Α/Φ ήταν άμεση! Η δεύτερη πτήση, ομοίως αποτυχημένη, επιχειρήθηκε στις εννέα Απριλίου του 1912! Αιτία της αποτυχίας ήταν ο καιρός και το Α/Φ υπέστη σοβαρές ζημιές!
Η Τρίτη προσπάθειά του ήταν επιτυχής για πρώτη φορά, η δε ολιγόλεπτη πτήση, ήταν τοπική στην περιοχή Πατρών! Η τέταρτη πτήση έγινε στις 30 Απριλίου και εδώ είχαμε σοβαρές ζημιές στο Α/Φ, καθώς σοβαρό τραυματισμό του Χειριστού!
Στη συνέχεια οι πτητικές του δραστηριότητες μεταφέρθηκαν στην Αθήνα! Ο Αττικός Ουρανός, υπήρξε αρκετά πιο φιλόξενος για τον Καραμανλάκη! Στη μεν πρώτη του πτήση (17/7/1912) ανήλθε σε ύψος 6.600 ποδών! Στη δε δεύτερη (19/8/2012) πτήση του στα 9.150
Πόδια! Αμφότερες οι επιδόσεις του αναγνωρίστηκαν σαν πρωτόγνωρες σε παγκόσμιο επίπεδο! Από τις επιδόσεις του αυτές ο Καραμανλάκης ενεθάρρυνε, εκτιμώντας ότι είναι πλέον έτοιμος, για το επικό ταξίδι Αθήνα – Πάτρα!
Μία εφημερίδα της εποχής έγραφε «Η Αρχαία Ελλάδα έδωσε τον Ίκαρο, θυσία στην Αεροπορική Ιδέα, η νεώτερη Ελλάδα δίνει τον Καραμανλάκη!»
Ωστόσο από το 1911, ο Στρατός απέστειλε στη Γαλλία τους τρεις πρώτους Αξιωματικούς, Καμπέρο, Μουτούση, και Αδαμίδη, για Αεροπορική εκπαίδευση! Τους ακολούθησαν άλλοι τρεις το 1912 οι Παπαλουκάς, Δράκος και Νοταράς!
Στις 27 Μαΐου του 1912 ο Ελ.Βενιζέλος βαπτίζει τα τέσσερα πρώτα αεροπλάνα τύπου Φάρμαν, στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου, μέσα σε ένα κλίμα Εθνικής Έπαρσης, χωρίς προηγούμενο!
Λίγο αργότερα ο Καμπέρος σπάει με 110 χλμ/ώρα το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας με το διασκευασμένο σε υδροπλάνο Α/Φ Φάρμαν!
Στη συνέχεια οργανώνεται, με μεταστάθμευση σε αγρό της Λάρισας ο πρώτος Λόχος Αεροπορίας, με τέσσερις χειριστές τους, Υπολοχαγό Καμπέρο, Υπολοχαγό Μουτούση και Ανθυπιλάρχους Πανούτσο, Νοταρά και Αδαμίδη, με Γάλλο Αρχιμηχανικό και μικρό αριθμό Στρατιωτών – Τεχνιτών, που εναλλάσσονταν και σε καθήκοντα φρουράς!
Έτσι κάπως, την 5η Οκτωβρίου του 1912 εκτελείται η πρώτη παγκόσμια πολεμική αποστολή, στον άξονα Ελασσόνας – Σαραντάπορου, που για τους γνώστες της περιοχής συνιστά και μόνο από ναυτιλιακής σκοπιάς «άθλο» ασυζητητί!
Τα λόγια του Καμπέρου μοναδικά στην περιγραφή της υπόψη αποστολής! «Το αεροπλάνο όλο συρματόσχοινα, το καπέλο ανάποδα για να νη μου το πάρει ο αέρας, στερεωμένο πλάι μου ένα κασόνι με χειροβομβίδες! Οι Τούρκοι ξαφνιάστηκαν με το που με είδαν από πάνω τους! Άρχισαν να με πυροβολούν μαζικά, όμως και οι δικές μου χειροβομβίδες, δε πήγαν πίσω! Όταν αργότερα προσγειώθηκα στον Τύρναβο να συντάξω την αναφορά μου, στον Αρχιστράτηγο, είδα ότι το αεροπλάνο ήταν κόσκινο από τις σφαίρες!»
Έτσι κάπως την 24η Ιουνίου του 1913 εκτελέστηκε και η πρώτη πολεμική αεροναυτική αποστολή, σε θαλάσσιο θέατρο επιχειρήσεων!
Χειριστής ο Υπολοχαγός Μουτούσης, παρατηρητής ο Σημαιοφόρος Μωραϊτέλης! Η απογείωση έγινε από το Μούδρο της Λήμνου και ο στόχος – Τούρκικος Στόλος – επλήγη στα Δαρδανέλια!
Μετά πως μπορείς ν’απορείς, που οι Έλληνες πιλότοι είναι μακράν οι καλύτεροι και γενναιότεροι πιλότοι! Έχω εξηγήσει λεπτομερώς σε άλλη μου γραφή το απόλυτο της πρώτευσης «γιατί!» Απλά εδώ όφειλα να θίξω την αρχή!
Όμως η ώρα φτάνει να μνημονευθούν, αριθμητικά, τουλάχιστον, κατά χρονική περίοδο οι Ιεροί και Ηρωικοί μας Νεκροί! Προσπάθησα να τους κατατάξω, όσο το δυνατόν σε δεκαετίες!, όσο για τις περιόδους, - πολεμικές και ειρηνικές - θα διαπιστώσετε, ότι δεν έχουν και τόση σημασία, επειδή η αποστολή αυτή και το λειτούργημα του Ιπταμένου, είναι σε διαρκή μάχη, μάχη επιβίωσης και υπερηφάνειας! Πάμε λοιπόν:
1908 – 1918 Αναληφθέντες Είκοσι (20)!
1919 – 1922 » Είκοσι δύο (22)!
1923 – *1940 – 45…. »….Εκατόν τριάντα οχτώ (138)! Λόγω ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου! Υπογραμμίζεται ότι οι 100 ήταν εξ’υπαξιωματικών!
*Διάρκεια Κατοχής: Υπογραμμίζεται ότι κατά τη διάρκεια της κατοχής δεκαοχτώ (18) πιλότοι εκτελέστηκαν, από τους Γερμανούς, για την αντιστασιακή τους στάση! Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά των λεχθέντων από τον :Ασμχο (Ι) επ’ανδραγαθία Κ Περρίκου, στη διαδικασία εκτέλεσης: «Δεν αισθάνομαι τίποτα εναντίον σας, κάνατε το καθήκον σας, όπως και’γω το δικό μου! Είμαι Έλληνας Υποσμηναγός Αξιωματικός της ΠΑ! Σας ευχαριστώ! Ζήτω η Ελλάς!»
1946 – 1949 Αναληφθέντες Πιλότοι Χάριν Βλακείας Ελλήνων άτομα εβδομήντα (70)! Ντροπή, άνευ περαιτέρω σχολίων, για να μην παρεκτραπώ, με ένα μόνον σημείο αναφοράς! Η στάση κάποιων ήταν επιεικώς απαράδεκτη, όχι γιατί το θέμα είχε απολύτως λήξει με τη συνθήκη της Γιάλτας και τη μεγάλη υπογραφή του «Πατερούλη» Στάλιν, αλλά επιπρόσθετα και γιατί «φίλοι Κομουνιστές» η Ιστορία δεν εκβιάζεται! Προχωράμε.
1950 – 1951 (Κορέα) Αναληφθέντες δώδεκα (12)!
1950 – 1960…………….»………. Εκατόν ένας (101)!
1961 – 1970…………….»………..Εξήντα έξη (66)!
1971 – 1980 ……………»………..Πενήντα τέσσερες (54)!
1950 – 1960…………….»………. Εκατόν ένας (101)!
1961 – 1970…………….»………..Εξήντα έξη (66)!
1971 – 1980 ……………»………..Πενήντα τέσσερες (54)!
*1974 Εισβολή Τούρκων στην Κύπρο, αναληφθέντες τέσσερις (4)!
σε μια αποστολή (21/7/1974) «κόλαφο», Α/Φ Noratlas, που ντρέπομαι να σχολιάσω!
*Στην ίδια δεκαετία μέσα (3/10/1977) είχαμε το θάνατο - πνιγμό από εγκατάλειψη Α/Φ Phantom F-4 - ,των Σγου Στ.Γιαννικάκη και Ανθσγου Π. Πετρούτσου στο Αιγαίο! Αξιοσημείωτη η αναφορά, στους Ήρωες καθόσον ήσαν οι πρώτοι, που έβαψαν με το αίμα τους το Αρχιπέλαγος!
1981 – 1990 Αναληφθέντες Τριάντα εφτά (37)!
1991 – 2000 ………»………Πενήντα (50)!
Ανάμεσά τους ο Ήρωας Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης (23/5/2006) σε μία άνανδρη «δολοφονία» από τούρκο πιλότο, που και πάλι δεν έχω το κουράγιο να σχολιάσω – κάτι που έχω κάνει όμως στο παρελθόν -! Το θέμα όμως δεν είναι αυτό, το θέμα είναι αν διδάσκονται αυτοί που πρέπει, από τα σφάλματα του παρελθόντος, καθώς τις ανεπίτρεπτες ανοχές και σιωπές!
Από το 2010 μέχρι σήμερα έχουμε, πρωτοφανή μείωση των ατυχημάτων, που οφείλονται κατά βάση στη σημαντικότατη μείωση, του πτητικού έργου, λόγω της οικονομικής κρίσης, που ταλανίζει τη χώρα μας! Υπογραμμίζεται όμως με ιδιαιτερότητα, εάν συμβεί, φυσικά χτυπάμε ξύλο και αιτούμεθα τη βοήθεια του Θεού, εάν συμβεί ένα ατύχημα, ο συγκριτικός αριθμός ασφαλείας, που λέγεται δείκτης ατυχημάτων, θα εκτοξευτεί, σε πρωτόγνωρα επίπεδα!
Έτσι έχουν, όπως και να’χει, τα πράγματα με τους ιερούς και ηρωικούς μας αναληφθέντες εσπευσμένα, για Ουράνιες και επουράνιες Θέσεις!
Ειλικρινά ανάλωσα ώρες και ώρες, για να βγάλω αυτά τα νούμερα, ίσως και κάπου να έχω λαθέψει ελαφρώς! Όμως δύο πράγματα θέλω να υπογραμμίσω, πρώτον ότι δεν ένιωσα ίχνος κόπωσης σ’αυτή μου την έρευνα και τούτη τη γραφή και δεύτερον ότι αισθάνθηκα, σαν ιπτάμενος επιπρόσθετη υπερηφάνεια, που την περάτωσα, γιατί τέτοιο φόρο αίματος, ούτε που μπορούσα να τον φανταστώ!
Ας αναλογιστεί κανένας, για να προσεγγίσει το μέγεθος του κόστους, ότι στην ουσία και κατά βάση η περίοδος από την πρώτη πτήση του 1912 μέχρι σήμερα ήταν κατά κανόνα, ειρηνική!
Και τότε, τα λόγια χάνονται κι’αρχίζουν μοιρολόγια
και Ύμνοι διθυραμβικοί στου θρήνου τ’ανηφόρια
που μεχρι στ’άστρα θα ψαχτούν και στ’ουρανού τ’αλώνια
Αγγέλων ώτα για να βρουν και Αρχαγγέλων ρότα!
Τότε κι’ο έρμος στοχαστής και ποιητής του λόγου
πιάνει την πένα με οργή, με μαύρο δάκρυ γράφει
τους Ήρωες αναπολεί, βαριά αναστενάζει,
τη Μοίρα τώρα βλασφημεί, με το Θεό τα βάζει!
Μα μετανιώνει στη στιγμή, τον Ουρανό κοιτάζει,
κομμάτια κάνει το χαρτί κι’άλλο με δέος πιάνει,
τη Μοίρα τώρα ευλογεί και στο χαρτί μιλάει!
«Τι να πεις;»
Τι να πεις γι’αυτούς τους Ήρωες, Θεέ μου;
Τί να πεις, γι’αυτούς, Θεέ μου, τι να πεις;
Που ότι και να πεις, για ’κείνους, θα’ναι λίγο
που ότι και να γράψεις, θα ματαιοπονείς!
Στο ύψος τους να φτάσεις, ποτέ δεν θα μπορέσεις
κι’αν κάποτε θα φτάσεις, εκεί δεν θα τους βρεις!
Ψηλότερα από σένα, αυτοί πάντα θα είναι
σε θέσεις Παραδείσου, θέσεις περιωπής!
Σε άβατα Αγγέλων, Γενναίων και Ηρώων
η πρόσβαση κλεισμένη, για τους κοινούς θνητούς!
Κι’ αν θες αυτούς να βλέπεις μόνο η σκέψη μένει
εικόνες να σου φέρνει, από τους Ουρανούς!
Μα κι’αν αυτό δε στέργει και σ’απογοητεύει!
Ποτέ, ποτέ μην πάψεις, σκληρά να το παλεύεις
σ’ότι σ’αυτούς αρμόζει, να ανταποκριθείς!
Με κάποιους στίχους έστω, την τέχνη τους αν ξέρεις
τις λέξεις, που ταιριάζουν, προσπάθησε να βρεις
κι’αν δεν τα καταφέρεις, τουλάχιστον ας ξέρεις
επάξια να βγάλεις, το χρέος προσπαθείς!
«Ιπτάμενοι και Άγγελοι!»
«Ιπτάμενοι και Άγγελοι, έχουν πολλά κοινά
μ’ακόμα περισσότερα, αυτοί που’ναι ψηλά!
Αυτοί που φύγαν άξαφνα γι’άστρα αλαργινά
κι’ας τους περίμεναν στη Γη, γυναίκες και παιδιά!
Αυτούς, που υποδέχτηκαν, όντα Αγγελικά
να τους τιμήσουν ξέχωρα κι’αποθεωτικά!
Να τους αλλάξουν φορεσιά, με άσπρα και χρυσά
Αγγέλους να τους στέψουνε με δάφνινα φτερά!»
«Μα είναι λεπτό και δύσκολο, γι’αγγέλους να μιλάς
κι’αναληφθέντες Σταυραϊτούς, στη Γη να συναντάς!
Θαρρώ, όμως πιο δύσκολο. τα λόγια να μασάς
και να Δοξάζεις το Θεό, την ώρα που πονάς!
Μα να που της εξαίρεσης, η ώρα δεν αργεί
που θε ν’αλλάξει την οργή, μ’ευχή και προσευχή!»
«Πάντα Ελπίζαμε!»
Όλοι γκαζώναμε μ'ελπίδα στο Θεό,
φτερά ανοίγοντας, σε τόλμης πηγαιμό!
Κι’όλοι δενόμασταν με Γόρδιο Δεσμό
σ’αυτό που κάναμε το υπερβατικό!
Πάντα ελπίζαμε, σε σώο γυρισμό
τη Γη ν’αγγίξουμε ξανά με το καλό!
Μα κάποιοι άλλαζαν θαρρείς προορισμό
για πάντα μένοντας ψηλά στον Ουρανό!
Μαντάτο άσπλαχνο, μαζί και ξαφνικό
το γάλα πάγωνε, στης Μάνας το μαστό!
Τα λόγια χάνονται, θολώνει το μυαλό
κι’η σιωπή, σπάει και τύμπανα, θαρρώ!
Οι πλέον ψύχραιμοι, το είπαν «τυχερό»
κι’άλλοι διόρθωσαν, καλύτερα «γραφτό!»
Μα να, που μπλέκομαι, ανάμεσα στα δυο
το βλέμμα άγριο, το μάτι μου θολό!
Μα όσο σκέφτομαι, μπερδεύομαι θαρρώ,
να δω συνώνυμα «γραφτό» και «τυχερό!»
Μα πάντα θλίβομαι, «Μοιραίο» σαν το πω
και τότε νιώθω, πως στα λόγια αστοχώ!
Τότε αισθάνομαι αφόρητα πονώ
τα λόγια χάνω και δε ξέρω τι να πω!
Αν αμαρτάνω, πρέπει να συγχωρεθώ
μάτια υψώνω και κοιτώ τον Ουρανό!
Μα τότε μένω με το στόμα ανοιχτό
αυτό που βλέπω, Θεέ μου, είναι τρομερό!
Μα ότι βλέπω, να το πω, δεν το τολμώ
Θεέ μου τρέμω, να μη με πάρουν για τρελό!
Βλέπω Αγγέλους να πετούν στον Ουρανό
να’χουν Θεέ μου, τον υιό σου Αρχηγό!
Τώρα πια ξέρω, τι και ποιο, σε ποιον θα πω
σ’αυτόν Θεέ μου, που ονόμασες Χριστό!
Αυτόν που σταύρωσες, για όλων το καλό!
Αυτόν που όρισες σ’αγγέλους πλοηγό
Θαρρώ Θεέ μου, πως δεν θα διαψευστώ!
Θωρείς, Χριστέ μου, ότι και’γω τώρα θωρώ;
Μα ούτε, που ξέρω, αν τώρα χαίρω ή αν πονώ
ή αν μήπως μπλέκω το Θείο, πλέον, με το θνητό!
Αν ασελγώ, Θεέ μου, ή μήπως, ιεροσυλώ
πέφτω σε vertigo, Θεέ μου, βοήθα με, να βγω!
«Η ώρα Φτάνει στου Ονείρου το Σταθμό!»
Χιλιάδες σκέψεις, στροβιλίζουν στο μυαλό
καυτό το δάκρυ, που ποτίζει τον καημό!
Τα μάτια κλείνω και το δάκρυ σταματώ
η ώρα φτάνει, στου ονείρου τον σταθμό!
Σε άλλο κόσμο, τώρα βρίσκομαι θαρρώ
με Συναδέλφους, Αρχαγγέλους, συζητώ!
Μα κάπου τρέμω, πρέπει να προσευχηθώ
στην προσευχή μου, ξέρω πως θα λυτρωθώ!
Σ’ερημοκλήσι, να τραβήξω δεν αργώ
στο μισοσκόταδο, το βήμα μου αργό!
Ήχους ακούω σε ομαδικό ψαλμό
και αγιοκέρι, στο’να χέρι μου κρατώ!
Στην πόρτα φτάνω, με το δέκατο Σταυρό
την πόρτα σπρώχνω, και στον ύπνο μου σκιρτώ!
Μια Ηλιαχτίδα, μου χαϊδεύει το μυαλό
τα μάτι ανοίγω, μα το κλείνω στο λεπτό!
Ποτέ μου, όνειρο δεν άφησα μισό
πάρε με ύπνε, δυο λεπτά σ’εκλιπαρώ!
Σε απαρτία πότε θα ξαναβρεθώ
πάρε με ύπνε, δυο λεπτά, σ’ευχαριστώ!
Με ξέχωρη
Τιμή και Υπερηφάνεια
Σπύρος Κίκερης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το http://aeroporiapostratos.blogspot.gr/ είναι ένα ελεύθερο ακομμάτιστο Ιστολόγιο, που έχει ως σκοπό την παρουσίαση θεμάτων - ανακοινώσεων των Αποστράτων. Με Αντικειμενικότητα, Τεκμηρίωση των Ειδήσεων και Σεβασμό στην Αεροπορική Ιδέα!
Δεν υιοθετούμε τις απόψεις των συγγραφέων των άρθρων που μας ζητούνται για ανάρτηση - των σχολίων των επισκεπτών μας στο κάτω μέρος των αναρτήσεων - καθώς και των θεμάτων που αναμεταδίδουμε για πληροφόρηση από άλλα Ιστολόγια ή το διαδίκτυο. Όλα τα ανωτέρω τα αφήνουμε αποκλειστικά στην κρίση των αναγνωστών μας. Εμείς απλά κάνουμε καταγραφή των γεγονότων. Μπορείτε και σεις να στείλετε προς ανάρτηση τη δική σας άποψη ή και το σχόλιο σας . Σε περίπτωση που υπάρξει ανάρτηση, της οποίας είστε κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων, ή που θίγεστε από αυτή, επικοινωνήστε άμεσα μαζί μας για την απαραίτητη διόρθωση. Εάν έχει συμβεί κάτι από τα παραπάνω δεν θα έχει γίνει εσκεμμένα από μέρους μας.
Τα σχόλια επιτρέποντα καθώς και τα ανωνύμως. Σας παρακαλούμε όμως στα γραφόμενά σας να είστε ευπρεπείς - σύμφωνα με τους Νόμους και να αποφεύγονται ύβρεις κατά προσώπων και ατεκμηρίωτων στοιχείων. Η ανάρτησή των σχολίων θα γίνεται με μικρή καθυστέρηση και μετά από σχετικό έλεγχο ΜΟΝΟΝ για την ευπρέπεια του λόγου και για την αποφυγή τυχόν δυσάρεστων μελλοντικών καταστάσεων μεταξύ προσώπων που πιθανόν να θίγονται. Οι επισκέπτες – αναγνώστες μας μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και όπως το επιθυμούν. Στο Ιστολογίο μας διατηρούμε το δικαίωμα της ευπρέπειας λόγου όλων των συμμετεχόντων συμπεριλαμβανομένων και των σχολίων των αναγνωστών μας , παρακαλούμε σεβαστείτε το, σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την συνεργασία σας.
aeroporiapostratos@gmail.com