28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ1940 ΟΙ ΑΤΑΦΟΙ ΗΡΩΕΣ

Γράφει ο Αργύριος Ανδριώτης

Ταξίαρχος ε.α.

Μέλος του Παραρτήματος ΕΑΑΣ Ξάνθης

Σε λίγες ημέρες αγαπητοί μου θα εορτάσουμε σύσσωμοι, όλο το Έθνος μας την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Θα προηγηθούν προεόρτιες εκδηλώσεις.

Θα πραγματοποιηθούν μαθητικές παρελάσεις........

Ίσως κάποιοι να μην τις παρακολουθήσουν γιατί δεν τους ενδιαφέρει (Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, που τον ενδιαφέρουν όμως οι παρελάσεις των ομοφυλοφίλων και τις διοργανώνει στην πόλη του).

Θα γίνουν δοξολογίες στους Μητροπολιτικούς Ναούς. Θα εκφωνηθούν πανηγυρικοί λόγοι.

Θα καταθέσουμε στεφάνια. Μερικοί θα καταθέσουν λουλούδια (Βουλευτές και εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Νέα ήθη και έθιμα).

Θα ψάλουμε τον Εθνικό μας Ύμνο. Όλοι θα σταθούμε σε στάση προσοχής. (Μερικοί θα σταθούν με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια….. όπως ο Πρωθυπουργός μας).

Θα γίνουν παρελάσεις σε όλα τα διαμερίσματα της Χώρας μας. Στους Εθνοφύλακες μας βέβαια ο κ. Σκουρλέτης θα απαγορεύσει τη συμμετοχή!!! Τι τον ενοχλεί άραγε; Μήπως επειδή φέτος η χρονιά έχει αφιερωθεί σ’ αυτούς;

Θα καμαρώσουμε όλοι τα στρατευμένα μας παιδιά και τα νιάτα της Πατρίδας μας.

Με τα λόγια του ΑΕΡΟΠΟΡΟΥ μας Σωτήρη Στράλη στ’ αυτιά μας «Έλληνες ψηλά το κεφάλι» θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα, υπερήφανοι για το Έθνος μας. Ίσως κάποιοι στεναχωρηθούν που φέτος η αργία της εορτής συμπίπτει με την αργία του Σαββάτου. Έτσι ή αλλιώς άπαντες είμαστε έτοιμοι να παρακολουθήσουμε το ντέρμπι των αιωνίων, ήσυχοι ότι εκτελέσαμε το καθήκον μας και περιμένοντας  του χρόνου να εορτάσουμε και πάλι την Εθνική Επέτειο!!!!

Αλήθεια τι εορτάζουμε; Εορτάζουμε τους τιτάνιους αγώνες που έδωσαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας ενάντια στις ορέξεις ενός σχιζοφρενούς ηγετίσκου που αιματοκύλισε την ανθρωπότητα χάριν των φαντασιώσεων του. Τιμούμε τις θυσίες τους που άλλοι πολλάκις πολυάριθμοι από εμάς λαοί δεν τόλμησαν να του αντισταθούν. Αγώνες και θυσίες που μας επιτρέπουν να ζούμε σήμερα ελεύθεροι και ανεξάρτητοι.

Όμως αγαπητοί μου, 7.976 από αυτούς τους ΗΡΩΩΕΣ μας, νεκροί στρατιώτες, αξιωματικοί και άλλοι εθελοντές, που αγωνίστηκαν ενάντια στον φασισμό και περιέσωσαν την Ελληνική τιμή δίνοντας μαθήματα ηρωισμού και ανδρείας στην ανθρωπότητα, βρίσκονται άταφοι, άλλοι μέσα σε οστεοφυλάκια και άλλοι διάσπαρτοι στα ιερά χώματα της Β. Ηπείρου, εκεί που άφησαν την τελευταία τους πνοή. Στην Τρεμπεσίνα  το Τεπελένι και το Πόγραδετς, στο θρυλικό ύψωμα 731, τις «σύγχρονες Θερμοπύλες που δεν έπεσαν ποτέ»  και στην Κλεισούρα, στις όχθες του Αώου ποταμού και στην πεδιάδα του Βούρκου. Στο Αργυρόκαστρο και στα χωριά της Δρόπολης, στην Χιμάρα, στο Mάλι Σπατ και την Κορυτσά. Ενταφιασμένοι όπως-όπως κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, χαμένοι στο χιόνι. Ένας εδώ ένας εκεί, τρείς παραπέρα…. Διάσπαρτοι σταυροί δηλώνουν την παρουσία τους.

Εδώ και εκεί σπαρμένοι στον κάμπο είναι οι σταυροί

ψαχουλιαστά πηγαίνει τον τάφο του να βρει

και σκύβει σκύβει ως κάτω και ανέλπιστη περνά

μανούλα το όνομα του δεν θα δεις πουθενά

εδώ δεν ξεχωρίζουν με ονόματα οι νεκροί

τους ξέρουν του γνωρίζουν με ένα όνομα……..

ΙΕΡΟΙ

Είναι πανάρχαιος Ελληνικός αλλά και παγκόσμιος άγραφος νόμος, ο σεβασμός των νεκρών. Μετά από κάθε μάχη γινόταν εκεχειρία για την περισυλλογή των νεκρών και την ταφή τους. Ειδικά για μας τους Έλληνες η ταφή των νεκρών και ειδικά των πολεμιστών  αποτελεί  ιερό χρέος και υπέρτατο καθήκον, εσωτερική ανάγκη και εθνική επιταγή. Δεν είναι μία απλή, τυπική διαδικασία. Οι νεκροί πρέπει να προσεγγίζονται με ευλάβεια, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι αυτοί.

Οι εχθροί μας τότε Ιταλοί συγκέντρωσαν μετά το 40 τα οστά των δικών τους νεκρών, καθώς  και Ελλήνων που βρέθηκαν μαζί, σε μεγάλα οργανωμένα νεκροταφεία, με την συγκινητική επιγραφή: «Εχθροί στον πόλεμο. σύντροφοι στο θάνατο». Στην Άρτζα θυμούνται ακόμα, μετά τις επιχειρήσεις, σπαρμένους Έλληνες και Ιταλούς, αγκαλιασμένους νεκρούς στις μάχες, σώμα με σώμα.

Κάτι ανάλογο, όμως, δεν συνέβη με τους Έλληνες νεκρούς του πολέμου. Το Ελληνικό κράτος αδιαφόρησε γι' αυτούς, που χάρισαν στην πατρίδα το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή τους και έγραψαν τις ενδοξότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Έμεινε άβουλο να παρακολουθεί την Αλβανική αναλγησία. Ελάχιστες και σπασμωδικές ενέργειες που δεν στάθηκαν ικανές να κάμψουν την άρνηση του Αλβανικού Κράτους για να ταφούν οι νεκροί μας.

Αυτό γιορτάζουμε κάθε 28η Οκτωβρίου;;;

Ευελπιστούμε ότι η Χώρας μας με τα αρμόδια Υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Εξωτερικών, θα δραστηριοποιηθούν και θα εντείνουν τις  προσπάθειες τους προκειμένου να επηρεάσουν την Αλβανία, αφενός για τον ενταφιασμό των οστών που είναι στα οστεοφυλάκια, αφετέρου για τη συνέχιση των ερευνών ανεύρεσης, σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει. Υπάρχουν ήδη οργανωμένα νεκροταφεία,  στην Κλεισούρα και στην Κορυτσά, έργο του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κκ Αναστασίου, που οι τάφοι τους κενοί, περιμένουν τα οστά των Ηρώων μας.

Είθε !!!