ΟΙ ΕΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ - ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

Αγαπητοί Συνάδελφοι, με αφορμή το άρθρο του συναδέλφου κ. Καράμπελα για τις Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών, παρακαλώ να φιλοξενήσετε και τις δικές μου απόψεις.

ΟΙ ΕΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ - ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

Του Επισμηναγού (Ι) ε.α. Γ. Β. Κασσαβέτη

τ. Δ/ντος Συμβούλου ΕΑΑΑ

Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας, ως αυτοτελές, αυτοδιοίκητο και αυτόνομο νομικό πρόσωπο ιδρύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας, με τον Αναγκαστικό Νόμο 779/1945. Το νομικό αυτό καθεστώς της Ενώσεως διατηρήθηκε μέχρι το 1972, οπότε αναθεωρήθηκε από το δικτατορικό καθεστώς δια του Νομοθετικού Διατάγματος 1171/72. Δια του νέου νομικού αυτού πλαισίου ιδρύθηκαν οι τρείς Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών των τριών Όπλων, ήτοι η ΕΑΑΣ, η ΕΑΑΝ και η ΕΑΑΑ με τις εξής καινοτομίες.........

α. Πέραν των κοινών σκοπών όλων των συντεχνιακών συλλόγων, ήτοι της επιμέλειας των συμφερόντων και της παροχής βοήθειας στα έχοντα ανάγκη μέλη, το νέο νομοθέτημα έθεσε ως πρωταρχικό σκοπό των Ενώσεων « τη διατήρηση αμειώτου του εθνικού φρονήματος των μελών και των μελών των οικογενειών των και την συνέχισιν των προς την Πατρίδα προσφορών των, με γνώμονα το εθνικόν συμφέρον… Την σύσφιξιν των υφισταμένων δεσμών συναδελφικότητος μεταξύ των μελών - και τέλος- Την διατήρησιν των σχέσεων μετά των εν ενεργεία συναδέλφων».

β. Οι Ενώσεις διοικούνται από 11/μελή Διοικητικά Συμβούλια (Δ.Σ.), τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία από το σύνολο των μελών, με ενιαίο ψηφοδέλτιο, για περίοδο τριών ετών.

γ. Αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, εποπτευόμενα από τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης. ( Η αρμοδιότητα αυτή έχει εκχωρηθεί στους Αρχηγούς των Γεν. Επιτελείων).

δ. Στις Ενώσεις εγγράφονται υποχρεωτικώς όλοι οι απόστρατοι αξιωματικοί, από του βαθμού του Ανθυπασπιστού και άνω και η κράτηση της συνδρομής τους γίνεται υποχρεωτικώς από το μέρισμα.

ε. Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος πρέπει να έχει τουλάχιστον το βαθμό του Υποπτεράρχου, του Υποστρατήγου, ή του Υποναυάρχου.

στ. Σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του Νομοθετικού Διατάγματος όλα τα μέλη, ανεξαρτήτως προελεύσεως, βαθμού, ή ειδικότητος είναι ισότιμα και ως εκ τούτου υπέχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.

Θα διερωτηθούν ενδεχομένως μερικοί , προς τι αυτός ο εθνοκεντρικός προσανατολισμός των Ενώσεων, η νομική τους οντότητα ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, η υποχρεωτική εγγραφή των μελών και η πρόβλεψη ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος να φέρουν τουλάχιστον το βαθμό του Υποπτεράρχου και των αντιστοίχων βαθμών. Απλούστατα, ο νομοθέτης δεν συνιστούσε απλά συντεχνιακά σωματεία, αλλά φορείς δημοσίου συμφέροντος.

Με δεδομένο ότι οι Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων την περίοδο εκείνη, αλλά ακόμη και σήμερα, αποστρατεύονται στην πλέον παραγωγική ηλικία των 40-50 ετών, εγγράφονται στα Στελέχη της Εφεδρείας. Ως εκ τούτου, αν απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, τα στελέχη αυτά θα ανακληθούν στην ενέργεια. Σε αυτή όμως την περίπτωση χρειάζεται να έχουν ακμαίο εθνικό φρόνημα, καλές μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και στενές σχέσεις με τους εν ενεργεία συναδέλφους, μετά των οποίων θα κληθούν να συμπολεμήσουν.

Αυτή λοιπόν την ύψιστη εθνική σκοπιμότητα υπηρετεί το Ν.Δ. 1171/72. Καθιστώντας τις Ενώσεις Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, υποχρεωτική την εγγραφή των μελών, υποχρεωτική κράτηση των εισφορών και διοικούμενες από δύο Ανωτάτους Αξιωματικούς, διασφαλίζει την αυτοδύναμη και οικονομικά αυτοτελή παρουσία τους, ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή ικανές να φέρουν  εις πέρας την εθνική αποστολή τους.

Κατ’ αρχήν το γεγονός ότι το εν λόγω νομοθετικό διάταγμα εξεδόθη επί δικτατορίας έγινε στόχος όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων και απειλήθηκε πολλές φορές με κατάργηση ή αναθεώρηση. Το δίδυμο μάλιστα Βενιζέλου- Μπεγλίτη είχε αποφασίσει, να μετατρέψει τις Ενώσεις σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου(Σωματεία). Ανέκρουσε όμως πρύμνα, όταν  ο υποφαινόμενος με τον τότε πρόεδρο κ. Βασίλειο Κατσιαντώνη τους ανέλυσε με κάθε λεπτομέρεια τα δυσεπίλυτα προβλήματα που θα προέκυπταν από τη ριζική και αντεθνική αυτή αλλαγή.

Το ότι λοιπόν το νομοθέτημα αυτό πέρασε όλες αυτές τις συμπληγάδες χωρίς αμυχή, αβιάστως αποδεικνύεται ότι στηρίζεται σε πολύ στέρεες βάσεις. Βεβαίως, ουδείς μπορεί βάσιμα να ισχυρισθεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτιώσεων. Εκείνο όμως, που κατά την άποψή μας, δεν πρέπει να αλλάξει, είναι ο εθνικός σκοπός τους και η οργανωτική δομή, στην οποία στηρίζεται η υλοποίησή τους.

Οι ενστάσεις των όψιμων συναδέλφων επικριτών της μορφής των Ενώσεων που διατυπώθηκαν το τελευταίο διάστημα έχουν τρείς διαφορετικές αφετηρίες. Η πρώτη εκφράζει τις απόψεις μιας ασήμαντης μειοψηφίας υψηλόβαθμων μελών, τα οποία οραματίζονται μια Ένωση με καθαρή στρατιωτική δομή και λειτουργία, ώστε να εξακολουθούν να έχουν υποτακτικούς και μετά την αποστρατεία τους. Κατά την άποψη της ομάδος αυτής τα μέλη των Ενώσεων δεν είναι ισότιμα, αλλά διακρίνονται σε κατηγορίες, ανάλογα με την προέλευση, το βαθμό και τις θέσεις που κατέλαβαν στην ενεργό υπηρεσία.

Η διαμετρικά αντίθετες απόψεις έχουν  την αφετηρία τους σε επίσης ασήμαντους πυρήνες συναδέλφων, προερχομένων εξ’ υπαξιωματικών, οι οποίοι παρακάμπτοντας, υποβαθμίζοντας, ή αγνοώντας παντελώς το σκοπό των Ενώσεων, επιδιώκουν τη μετατροπή τους σε Σωματεία, ώστε η ανάληψη της διοικήσεώς τους να περάσει στους αριθμητικά  μεγαλύτερους.

Η πρώτη άποψη δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά ανεπισήμως μεν προ τετραετίας περίπου, με ένα κείμενο υπογραφόμενο από ένα μικρό αριθμό υψηλόβαθμων συναδέλφων, πολλοί των οποίων, ως μας διαβεβαίωσαν τότε, δεν το είχαν καν διαβάσει. Επισήμως δε με δύο έγγραφα των τέως Προέδρου και  Αντιπροέδρου της Ενώσεως. Στο κείμενο του τέως προέδρου διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά. « Η νοοτροπία των εξ’ Ανθυπασπιστών προερχομένων αξιωματικών, κυριαρχούμε στις Ενώσεις γιατί είμαστε πλειοψηφία και ως συνταξιούχοι Αξιωματικοί είμαστε όλοι ίσοι και δεν υπάρχουν βαθμοί, δεν ανταποκρίνεται ούτε καν στην κοινή λογική, αφού παραγνωρίζει τις ευθύνες των Αξιωματικών υψηλής ευθύνης και το επικίνδυνο της αποστολής των ιπταμένων… οι συντεχνίες διεκδικούν και ενίοτε παράλογα, οι ηγεσίες όμως κρατούν το τιμόνι της ευθύνης της πατρίδος και των οργανισμών που ηγούνται. Όλοι θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι έχουμε δικαιώματα ανάλογα με τις ευθύνες που αναλαμβάνουμε στη σταδιοδρομία μας. Η ισότητα των ανίσων είναι η μεγαλύτερη ανισότητα δηλώνει ο μέγας Αριστοτέλης».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι απόψεις του τέως Αντιπροέδρου της Ενώσεως, όπως αυτές αποτυπώνονται σε επιστολή του προς τον ΥΠΕΘΑ κ. Καμμένο. « Οι διοικήσαντες και οι μη διοικήσαντες- γράφει ο εν λόγω συνάδελφος- δεν είναι αξιολογικά ίσοι. Είναι ίσοι μόνο ως άτομα. Είναι καιρός να εκπροσωπηθούν στην ΕΑΑΑ όλοι οι Αξιωματικοί και κυρίως αυτοί που ανέλαβαν υψηλές ευθύνες έναντι της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας. Είναι καιρός να σεβαστούμε τη διάκριση των κοινωνιολόγων και των επιστημόνων Διοίκησης Προσωπικού μεταξύ των τριών ομάδων εργασίας στην κοινωνία: Ανειδίκευτοι εργάτες( workers), Ειδικοί τεχνικοί (blue collars), Eπιστημονικό  προσωπικό(white collars). Με αυτές λοιπόν τις λίαν προοδευτικές ιδέες, σκόπευε να εκσυγχρονίσει την Ένωση το δίδυμο του τέως Προέδρου και Αντιπροέδρου της ΕΑΑΑ.

Ας δούμε όμως και την άλλη εξ’ ίσου υπονομευτική της ενότητος των μελών εκδοχή, η οποία απηχεί τις απόψεις μιας μικρής επίσης ομάδος συναδέλφων, προερχομένων εξ’ υπαξιωματικών, σύμφωνα με τις οποίες η Ένωση πρέπει να μετατραπεί σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.- Σωματείο), ώστε να καταργηθεί το τυπικό κώλυμα του βαθμού, τον οποίο πρέπει να φέρει ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Ενώσεως και ως εκπρόσωποι της πολυπληθέστερης συντεχνιακής ομάδος να αναλάβουν τα ηνία της διοικήσεώς της.

Η  διασπαστική αυτή άποψη έγινε γνωστή, όταν συμπεριελήφθη στο κείμενο της υπό στοιχεία ΕΑΑΑ 570/23.4.2011 επιστολής του τότε Κοσμήτορα του ΣΑΣ προς το Δ.Σ. της ΕΑΑΑ. Έγραφε λοιπόν τότε, μεταξύ των άλλων ο καινοτόμος και εκσυγχρονιστής συνάδελφος. « Τέλος θα σας γνωρίσω ότι ο ΣΑΣ είναι απόλυτα σύμφωνος με την άποψη του ΓΕΑ και του ΥΕΘΑ κ. Παναγιώτη Μπεγλίτη για ιδιωτικοποίηση των Ενώσεων και αυτό θα φαίνεται στο υπόμνημα που θα καταθέσουμε κατά την προγραμματισμένη επίσκεψή μας στο γραφείο του». Σημειωτέον ότι και η άποψη του ΓΕΑ ήταν διαμετρικά αντίθετη και ο  τότε Πρόεδρος του ΣΑΣ, προς τιμήν του, είχε διαψεύσει το ψευδόμενο μέλος του, καθ’ ότι τέτοια απόφαση του Δ.Σ. του ΣΑΣ δεν είχε ληφθεί.

Αποκαλυπτικές της υποβόσκουσας αυτής ανθενωτικής εκδοχής, περί μετατροπής των Ενώσεων σε Σωματεία, μεταξύ των μελών της υπόψη κατηγορίας, είναι και οι απόψεις του νυν Προέδρου  Παραρτήματος, οι οποίες  δημοσιεύτηκαν στο φύλλο της εφημερίδος της Ενώσεως του μηνός Απριλίου. Παρακολουθείστε λοιπόν πως βλέπει, αλλά και πως επιθυμεί, την ΕΑΑΑ ο εν λόγω συνάδελφος.

α. « Η οργάνωση της ΕΑΑΑ και οι σκοποί της είναι παρόμοια με κάθε άλλου συλλόγου κλπ, έστω και αν δεν μας αρέσει αυτός ο παραλληλισμός, καθώς δεν της αναγνωρίζεται από κανένα θεσμικό πλαίσιο κάποιος ιδιαίτερος ρόλος ή δημόσια ευθύνη. Η λειτουργία της Ένωσης και η ύπαρξή της αναφέρεται στα μέλη της και μόνο».

Προφανώς ο ρηξικέλευθος συνάδελφος , διατυπώνοντας τη μηδενιστική  αυτή άποψη ή δεν έχει διαβάσει το άρθρο 2 του  Ν.Δ. 1171/72, ή δεν αντελήφθη το νόημά του, ή τέλος τον ενοχλεί η λέξη  «εθνικόν». Διότι δεν εξηγείται να μην πρόσεξε την παρ.2-1(ζ), στην οποία ρητώς αναφέρεται ότι « Σκοπός των Ενώσεων είναι: Η διατήρηση αμειώτου του Εθνικού φρονήματος των μελών των, ως και των μελών των οικογενειών τούτων και η συνέχισις των προς την Πατρίδα προσφορών των με γνώμονα το εθνικόν συμφέρον».

Τον ερωτούμε λοιπόν ευθέως. Υπάρχει παρόμοια διάταξη σε καταστατικό οποιουδήποτε άλλου συλλογικού φορέα, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου; Που την είδε λοιπόν την ομοιότητα των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών  με κάθε άλλο σύλλογο ο εκσυγχρονιστής συνάδελφος; Που το είδε γραμμένο ότι « η αντίσταση στην αλλαγή είναι ίδιον γνώρισμα των ανθρώπων που εθελοτυφλούν αρνούμενοι να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα» και ότι   «η λειτουργία της Ένωσης και ο σκοπός ύπαρξής της αναφέρεται στα μέλη της και μόνο»;

β. Τον σύγχρονο Κανονισμό του Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων(ΣΑΣΙ) προτείνει για την ΕΑΑΑ ο εκσυγχρονιστής συνάδελφος, ο οποίος διαπνέεται από την πλειοψηφική αρχή… και δεν προβλέπεται κανένας περιορισμός για τη θέση του προέδρου. «Πως είναι δυνατόν –διερωτάται ο εν λόγω συνάδελφος- ο κ. Σπηλιωτόπουλος, Υπουργός Εθνικής Αμύνης από το 2004 έως το 2006, υπό την εποπτεία του οποίου βρίσκονταν όλες οι Ενώσεις Αποστράτων να μη μπορεί να είναι υποψήφιος πρόεδρος της ΕΑΑΑ επειδή είναι Αντισμήναρχος ε.α.».

Και στην προκειμένη περίπτωση πρόχειρη, επιδερμική, ιδιοτελής και σκόπιμη  είναι η πρόταση του καινοτόμου συναδέλφου. Διότι πως είναι δυνατόν, το καταστατικό ενός συντεχνιακού Σωματείου Ιδιωτικού Δικαίου, να ισχύσει σε ένα φορέα, ο οποίος σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον; Αλλά ας μη κοροϊδευόμαστε. Στην κατάργηση του βαθμού σκοπεύει ο κ. συνάδελφος και  υποκρίνεται  επικαλούμενος « την πλειοψηφική αρχή». Διότι για ποια πλειοψηφική αρχή μπορεί σήμερα να ομιλεί κάποιος, όταν κατά παράβαση κάθε δημοκρατικής, αναλογικής και δίκαιης  εκπροσώπησης, τα οκτώ (8) εκ των εννέα (9) μελών του σημερινού Δ.Σ. της ΕΑΑΑ προέρχονται εκ Σχολών Υπαξιωματικών;

γ. Τη μη πρόβλεψη εκλογών για την ανάδειξη των Δ.Σ. των Παραρτημάτων επικαλείται επίσης ο καλός συνάδελφος, για να καταδείξει την αντιδημοκρατικότητα του ισχύοντος  νομοθετήματος. Παραλείπει όμως αιδημόνως να αναφέρει ότι ,ειδικά η Ένωσή μας, από το 1992, αφ’ ότου δηλαδή θεσπίστηκε δια νόμου η εκλογή των Δ.Σ. των Ενώσεων, καθιέρωσε άτυπες εκλογές και για τα Παραρτήματα. Τι σημασία λοιπόν έχει αν αυτές οι εκλογές είναι άτυπες, όταν για το διορισμό των Δ.Σ. των Παραρτημάτων τηρείται απαρεγκλίτως η ετυμηγορία και η βούληση των μελών του κάθε Παραρτήματος;

δ. Τέλος αφού ο εν λόγω συνάδελφος διεκτραγωδεί το δράμα… του  συμπαθούς συναδέλφου κ. Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος ενώ έγινε υπουργός, δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος της ΕΑΑΑ, επειδή είναι Αντισμήναρχος, καταλήγει, ότι « Οι ΕΑΑ λειτουργούν με βάση το αντιδημοκρατικό Νομοθετικό Διάταγμα 1171/72, το οποίο μετά 40 και πλέον χρόνια είναι καιρός να τεθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Χρειάζεται ένας νέος ιδρυτικός νόμος που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και θα ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες, λαμβάνοντας υπόψη την κείμενη εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία».

Ώστε λοιπόν αναχρονιστικό και αντιδημοκρατικό το Ν.Δ. 1171/72, διότι δεν είναι εναρμονισμένο με την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ποια είναι όμως αυτή η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, την οποία γνωρίζει κατ’ αποκλειστικότητα ο εκ Τρικάλων ορμώμενος συνάδελφος και την  οποία αγνοούμε όλοι συλλήβδην εμείς οι υπόλοιποι, με την οποία τελεί σε δυσαρμονία το περί ου ο λόγος νομοθέτημα; Αλλά ας σοβαρευτούμε. Το ισχύον νομικό καθεστώς των Ενώσεων άντεξε επί 45 ολόκληρα χρόνια για ένα απλούστατο λόγο. Ότι διατηρεί μια τράπεζα ανθρώπων, οι οποίοι προσέφεραν ό,τι πολυτιμότερο είχαν στην Πατρίδα, κυριολεκτικά αντί πινακίου φακής και οι οποίοι είναι έτοιμοι, οποτεδήποτε χρειασθεί, να το επαναλάβουν.

Η τρίτη επίσης … εκσυγχρονιστική άποψη προέρχεται επίσης από συνάδελφο προερχόμενο εξ’ Υπαξιωματικών, η οποία υπεβλήθη πρόσφατα στην ΕΑΑΑ υπό τύπον μελέτης, με τίτλο « Προτάσεις για την ΔΟΜΗ την ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της ΕΑΑΑ» και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα “ aeroporiapostratos “. Το πρόβλημα λοιπόν της σημερινής Ενώσεως, κατά τον καλό συνάδελφο, θα επιλυθεί με τη μέθοδο του κατακερματισμού. Σύμφωνα λοιπόν με τις νέες προτάσεις :

α. Η σημερινή ΕΑΑΑ, θα υποκατασταθεί από δέκα (10), μάλιστα δέκα (10) αυτοτελείς, αυτόνομες και ανεξάρτητες Ενώσεις, όσες δηλαδή τα σημερινά παραρτήματα, οι οποίες θα είναι Ν.Π.Δ.Δ. – όπως η σημερινή – πλην οι διατάξεις του νέου ιδρυτικού νόμου « θα είναι προσαρμοσμένες στις δημοκρατικές διατάξεις και αρχές του ισχύοντος καταστατικού χάρτη της χώρας, που καθιστούν σεβαστή την επιθυμία των πολλών, – νάτο λοιπόν και πάλι το πρόβλημα -  χωρίς να αδιαφορούν και για τους λίγους».

β. Οι σκοποί του νέου Νομικού Προσώπου διευρύνονται με την προσθήκη « της διεκδίκησης και ικανοποίησης θεμάτων – προβλημάτων που απασχολούν και τους εν ενεργεία συναδέλφους και την προβολή του έργου της Π.Α.».

γ. Προαιρετικά Μέλη των Ενώσεων θα μπορούν να καταστούν και απόστρατοι Υπαξιωματικοί, που δεν λαμβάνουν μέρισμα από το Μ.Τ.Α.

δ. Τους κύριους στόχους των Ενώσεων αποφασίζει το «Ανώτατο Όργανο Διοίκησης», το οποίο αποτελούν « όλοι οι κατά καιρούς εκλεγμένοι Πρόεδροι των Ενώσεων».

ε. Η εδρεύουσα στην Αθήνα Ένωση, η οποία θα διεκπεραιώνει όλη τη γραφειοκρατική δουλειά, όπως προβλέπει η πρόταση- όρα  «Κεντρικό Τμήμα Νομικών Υπηρεσιών», « Κεντρικό Τμήμα Οικονομικού Ελέγχου»- θα είναι μεν ισότιμη με τις υπόλοιπες της περιφέρειας, πλην σε αναγνώριση της « χαμαλοδουλειάς» της η πρόταση της δίνει τον τιμητικό τίτλο της «Εξάρχου Ενώσεως», κάτι ανάλογο δηλαδή,  « της πρώτης μεταξύ ίσων» και κατ’ εξαίρεση πρόεδρο Ανώτατο Αξιωματικό, δηλαδή έστω και Ταξίαρχο.

στ. Η Οργάνωση και Λειτουργία των Ενώσεων θα περιγράφεται στον Κανονισμό Οργάνωσης και Λειτουργίας , ο οποίος « καταρτίζεται από το Κεντρικό Τμήμα Νομικών Υπηρεσιών, συμφωνείται από το Ανώτατο Όργανο Διοίκησης και εγκρίνεται από τη Γενική Συνέλευση των Μελών της Ένωσης».

Κατ’ αρχήν δηλώνουμε πως δεν προτιθέμεθα  να   σχολιάσουμε τις επί μέρους προτεινόμενες ανούσιες λεπτομέρειες, διότι πέραν του απαιτούμενου χώρου, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Άλλωστε αποτελεί κοινό τόπο ότι τα καταστατικά των Συλλόγων, ιδίως δε των Ν.Π.Δ.Δ. ,δεν καταρτίζονται από Αξιωματικούς, αλλά από πεπειραμένους νομικούς, οι οποίοι γνωρίζουν τη γενικότερη λειτουργία του κράτους και ολόκληρο το νομικό πλέγμα που πρέπει να διέπει τη λειτουργία των Νομικών Προσώπων. Αν ο συγκεκριμένος συνάδελφος είχε υπόψη του τα παραπάνω δεν θα πρότεινε ένα μοντέλο Ν.Π.Δ.Δ. ερήμην της βουλήσεως του κράτους. Διότι ποιος του είπε ότι το ΥΠΕΘΑ θα ενέκρινε την ίδρυση ενός φορέα «Δημοσίου Δικαίου», ο οποίος εξυπηρετεί συντεχνιακά συμφέροντα και όχι το δημόσιο συμφέρον;

Πέραν όμως αυτού οι προτάσεις του κ. συναδέλφου είναι σε γενικές γραμμές ανεδαφικές και ανεφάρμοστες για τους εξής λόγους:

α. Ούτε ο πολιτικός τους προϊστάμενος ΥΠΕΘΑ ,κι ούτε οι εν ενεργεία συνάδελφοι  παραχωρούν το δικαίωμα της επιλύσεως των προβλημάτων τους στους αποστράτους. Κι αυτό έχει ξεκαθαριστεί σε παλαιότερες σχετικές συζητήσεις με τους εκπροσώπους τους.

β. Από πού προβλέπεται ότι η Π.Α. έχει ανάγκη προβολής του έργου της κοινωνικής της προσφοράς, κι ακόμη ότι αυτή είναι καθήκον των αποστράτων; Το θέμα αυτό το επινόησαν ορισμένοι ξεχασμένοι απόστρατοι συνάδελφοι, με μοναδικό στόχο την αυτοπροβολή τους.

γ. Μπορεί να λειτουργήσει ομαλά ένας φορέας, του οποίου  «Το Ανώτατο Διοικητικό Όργανο» αποτελείται απ’ όλους τους κατά καιρούς διατελέσαντες Προέδρους; Και με δεδομένο ότι μετά μερικά χρόνια οι τέως Πρόεδροι θα είναι πολλοί περισσότεροι των εν ενεργεία δεν είναι παράδοξο ότι η πλειοψηφία του οργάνου αυτού θα εκφράζεται από τους «συνταξιούχους» και όχι από τους πρόσφατα ψηφισμένους Προέδρους;

Προφανώς η προσέγγιση του νέου εκσυγχρονιστού συναδέλφου διαφέρει από εκείνη που περιγράψαμε αμέσως προηγουμένως. Ο  Στόχος όμως παραμένει ο ίδιος, ήτοι η ανάληψη της διοικήσεως των Ενώσεων από τους αριθμητικά υπερτέρους. Παρακολουθείστε το αποκαλυπτικό σκεπτικό.« Θα πρέπει να αποφασισθεί να γίνει αντικατάσταση του ισχύοντος Ν. 1171/72 , ώστε οι διατάξεις του νέου νόμου να είναι προσαρμοσμένες στις δημοκρατικές διατάξεις και αρχές του ισχύοντος καταστατικού χάρτη της χώρας μας, με βάση την αρχή της ισότητας και της πλειοψηφίας που καθιστούν σεβαστή την επιθυμία των πολλών, χωρίς να αδιαφορούν και για τους λίγους».

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία η χώρα μας βρίσκεται στην πλέον κρίσιμη περίοδο των τελευταίων ετών. Διότι πέραν της οικονομικής κρίσεως απειλείται η εδαφική της ακεραιότητα από τους εξ’ Ανατολών γείτονες. Υπ’ αυτές λοιπόν τις συνθήκες υπάρχουν περιθώρια για τέτοιου είδους διασπαστικές κινήσεις; Φρονούμε ότι ενιαίος φορέας που να μπορεί να στεγάσει και τα 15.000 περίπου μέλη της σημερινής Ενώσεως υπό οιαδήποτε άλλη μορφή , πλην της σημερινής , δεν μπορεί να υπάρξει. Σε κάθε μεταβολή η ΕΑΑΑ αναγκαστικά θα διασπασθεί στα εξ’ ων συνετέθη,  ήτοι σε πολλά μικρότερα Σωματεία, με συντεχνιακά κριτήρια, πολλά των οποίων θα διαλυθούν γρήγορα, λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων. Αυτό λοιπόν θα είναι το ολέθριο αποτέλεσμα των προσπαθειών, όσων απεργάζονται την αλλαγή της φιλοσοφίας, στην οποία εδράζονται οι σημερινές Ενώσεις.

Περαίνοντας καλούμε τους λίγους «προοδευτικούς» και «εκσυγχρονιστάς» συναδέλφους, οι οποίοι προβάλλουν το είδωλό τους υπεράνω και αυτής ακόμη της ιδέας της πατρίδος, να θέσουν τέρμα στο ανίερο έργο τους. Ας συνειδητοποιήσουν επί τέλους ότι οι Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών  δεν είναι χώροι ικανοποιήσεως προσωπικών φιλοδοξιών, κι ούτε εφαλτήρια για χτίσιμο άλλης καριέρας. Είναι χώροι προσφοράς και θυσίας, στους οποίους οι ενασχολούμενοι προσφέρουν  τις υπηρεσίες τους ανιδιοτελώς και εις βάρος της προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής τους ζωής. Είναι προμαχώνες, υπέρποτε άλλοτε αναγκαίοι, υπό τις σημερινές κρίσιμες για τη χώρα συνθήκες. Είναι Εθνικές Επάλξεις.

Ας πληροφορηθούν επί τέλους ότι αν φταίει κάτι στις Ενώσεις δεν είναι η Οργάνωση, αλλά η νοοτροπία που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Φταίει το ότι δεν μάθαμε να διεκδικούμε, αλλά να ικανοποιούμαστε με ό,τι μας έδιναν. Και κάτι ακόμη. Πολλοί απ’ αυτούς που ασκούν κριτική από τη βολική θέση του καναπέ τους, δεν έχουν ποτέ δοκιμάσει πόσο δύσκολο είναι να διεκδικείς χωρίς τη δυναμική της απεργίας και των συνδικαλιστικών όπλων , που διαθέτουν οι διάφορες ενεργές εργασιακές ομάδες. Αντί λοιπόν της εκ του ασφαλούς κριτικής τους προκαλούμε. Ιδού η Ρόδος !!!