ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ - Σ.Α.Σ.Ι.

« ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ - Η σκευωρία καταρρέει.

Ύστερα από 65 χρόνια

Η ιστορική έρευνα δικαιώνει τον πιλότο (ίκαρο) Νίκο Ακριβογιάννη».

Του Επισμηναγού (Ι) ε.α. Γεωρ. Β. Κασσαβέτη

            Με αυτόν ακριβώς τον τίτλο- copy paste από τον τίτλο του σχετικού άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» την 2^α Οκτ. 2016- οι δημοκρατικοί συνάδελφοι του Δ.Σ. του Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων ανήρτησαν στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου ένα επαίσχυντο άρθρο, υιοθετώντας  τις απόψεις μιας δήθεν « ιστορικής έρευνας», η οποία βέβαια δεν δημοσιεύεται, πλην «δικαιώνει» τον.........

αυτομολήσαντα στην Κομμουνιστική Αλβανία την 7η Απριλίου 1952 Δόκιμο Έφεδρο Χειριστή Νίκο Ακριβογιάννη . Το ότι βέβαια το άρθρο αυτό τυμβωρυχεί, σπιλώνοντας τη μνήμη δύο εμβληματικών ηγετικών προσωπικοτήτων του ηρωικού Όπλου μας, ήτοι του δημιουργού της σύγχρονης Αεροπορίας αειμνήστου Αντιπτεράρχου και τέως Α/ΓΕΑ Εμμανουήλ Κελαϊδή και του αειμνήστου Αντιπτεράρχου Αναστασίου Βλαντούση, δεν φαίνεται να απασχόλησε τον ηγετικό πυρήνα του νεήλυδος Συνδέσμου. Αλλά ας έλθουμε στην ουσία του θέματος......

            Την 2^α Οκτωβρίου δημοσιεύτηκε στην έγκριτη «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ολοσέλιδο άρθρο του ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΖΗΜΑ με τον ως άνω τίτλο, με το οποίο ο εν λόγω δημοσιογράφος πληροφορεί τους χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδος τα εξής.       

Ότι ο τότε Διοικητής της Σχολής Αεροπορίας Σμήναρχος Αναστάσιος Βλαντούσης κάλεσε στο γραφείο του τον Δόκιμο Έφεδρο Χειριστή 1^ης τάξεως του Εκπαιδευτικού Κέντρου Εφέδρων Χειριστών (ΕΚΕΧ) Νίκο Ακριβογιάννη και με την απειλή ότι« Κάθε ανυπακοή ισοδυναμεί με καταδίκη των δικών σου. Φαντάζομαι ότι η αγάπη προς την πατρίδα και τους δικούς σου, τη μητέρα σου, τον πατέρα σου, την αδελφή σου, είναι πιο μεγάλη από την αγάπη που έχεις για τον εαυτό σου…», τον ανάγκασε  να πάρει ένα εκπαιδευτικό αεροπλάνο τύπου Harvard και να αυτομολήσει στην Αλβανία. Τόσο απλά.

             Βέβαια παρ’ ότι το άρθρο εν προοϊμίω μας προϊδεάζει ότι «η σκευωρία καταρρέει» παραλείπει να μας πληροφορήσει, ποιος ήταν ο σκοπός της επικίνδυνης αυτής αποστολής, αν πράγματι ήταν εθνικός γιατί δεν επελέγη ένας φτασμένος χειριστής και όχι « ένα ψάρι πρωτοετής», όπως θα λέγαμε στην αεροπορική γλώσσα, με ποια κριτήρια επελέγη ο συγκεκριμένος και τέλος πως πείστηκε τόσο εύκολα, ώστε με ένα «μάλιστα»- σύμφωνα με την έρευνα- να αναλάβει την  εκτέλεση μιας αποστολής, η οποία κατά κοινή αεροπορική αντίληψη, ήταν πέραν των επαγγελματικών του δυνατοτήτων. Διότι στο στάδιο της πτητικής εκπαιδεύσεως που βρισκόταν τη συγκεκριμένη περίοδο ο Ακριβογιάννης, ούτε ναυτιλία είχε διδαχθεί, κι ούτε πτήση δι’ οργάνων. Συνεπώς ήταν αδύνατο να φθάσει στο σημείο της προσγειώσεώς του, χωρίς τη συνοδεία κάποιου πεπειραμένου χειριστή.

            Όμως για τον αείμνηστο Αναστάσιο Βλαντούση υπάρχει και ένα ακόμη σοβαρότερο επιχείρημα, το οποίο καταρρίπτει το συμπέρασμα της δήθεν έρευνας. Συγκεκριμένα, κατά την περίοδο εκείνη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας προσπαθούσε εναγωνίως να εκσυγχρονίσει την καθημαγμένη και αποδεκατισμένη Αεροπορία, η οποία μετά την εμπλοκή της σε ένα δεκαετή πόλεμο είχε απομείνει με ελάχιστα σάπια ελικοφόρα αεροπλάνα και 200 ετοιμοπόλεμους χειριστάς.

             Την προσπάθειά της να πείσει τους Αμερικανούς να μας εφοδιάσουν με σύγχρονα αεριωθούμενα αεροσκάφη υπονόμευε η πεισματώδης αντίδραση της Αγγλικής Αποστολής, η οποία την εποχή εκείνη είχε την εποπτεία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, με πρόσχημα την κομμουνιστική διάβρωση της Αεροπορίας. Ο λόγος ήταν απλός. Η Αγγλική κυβέρνηση ήθελε να μας φορτώσει, με το αζημείωτο φυσικά όλα τα παλιά ελικοφόρα αεροπλάνα της. Σε μια τόσο κρίσιμη λοιπόν συγκυρία για τη χώρα, πως ήταν δυνατόν ένα τόσο υψηλόβαθμο στέλεχος, ο Διοικητής της Σχολής Αεροπορίας, να ρίξει λάδι στη φωτιά; Αλλά κι αν χάριν της συζητήσεως του θέματος δεχθούμε ότι και ο Βλαντούσης ήταν «στο κόλπο», πως διέλαθε της σχετικής έρευνας και δεν παραπέμφθηκε να δικασθεί με τους λοιπούς ομοϊδεάτες του, αλλά κατάφερε να εξαντλήσει την ιεραρχία και ακόμη μετά την αποστρατεία του να αναλάβει πρόεδρος του νεοϊδρυθέντος ΟΠΑΠ; Έκανε τέτοια λάθη η τότε κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Δεν νομίζουμε.

            Από την επιστολή του Ακριβογιάννη προς τους γονείς του, λίγες ημέρες προ της φυγαδεύσεώς του, αποδεικνύεται, ότι πέραν του ότι ο ίδιος δεν κάνει λόγο για τους «εκβιασμούς» του διοικητού του, τους πληροφορεί ότι τους πραγματικούς λόγους θα τους μάθουν από το φίλο του Φάνη (Τσώκο). Όταν όμως μετά την φυγάδευσή του ο πατέρας του Ακριβογιάννη παρέδωσε την επιστολή σε επιτελή της Σχολής Αεροπορίας, ο οποίος μάλιστα τελεί εν ζωή και ο Φάνης Τσώκος οδηγήθηκε στην ανάκριση, ομολόγησε ότι η φυγάδευσή του αποφασίστηκε και προετοιμάστηκε στο φροντιστήριο του καθηγητού Δαρδάνη.

            Στο επονείδιστο άρθρο, το οποίο μεταφέρει μονομερώς τις απόψεις της Μαρξιστικής Αριστεράς αναφέρεται ψευδέστατα ότι δήθεν ο τότε Αρχηγός του ΓΕΑ Εμμανουήλ Κελαϊδής, τον οποίο μάλιστα αποκαλεί « ένα εκ των σκευωρών», επισκέφθηκε τους γονείς του Ακριβογιάννη και τους είπε ότι «ο Νίκος βρίσκεται σε εθνική αποστολή». Διερωτώμεθα ειλικρινά δεν υπάρχει τσίπα σε κανένα σ’αυτή την παράταξη; Μπορεί κανείς να πιστέψει ότι ο Αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας θα έστελνε σε «εθνική αποστολή» έναν πρωτοετή δόκιμο ενός Εκπαιδευτικού Κέντρου;

            Το στοιχείο όμως που γελοιοποιεί την ίδια την έρευνα και ανατρέπει κυριολεκτικά το σλόγκαν «η σκευωρία καταρρέει» είναι η επιστολή του Ακριβογιάννη προς « τον σύντροφο Ενβέρ Χότζα», η οποία γράφτηκε στις φυλακές των Τιράνων στις 15 Απριλίου 1952, ήτοι οκτώ ημέρες μετά την άφιξή του στην Αλβανία και η οποία επίσης δημοσιεύεται στο «αποκαλυπτικό» άρθρο. Γράφει λοιπόν ο «εκβιασθείς» φυγάς τα εξής. 

«Σύντροφε Ενβέρ Χότζα…Ξεφεύγοντας από τη ζώνη του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και σταθμεύοντας σε Αλβανικό έδαφος, τελείωσα το πρώτο μέρος του σχεδίου μου. Ήλθα σε Αλβανικό έδαφος γιατί ήξερα ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας είναι φίλη της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της πατρίδος μου(σ.σ. προφανώς εννοεί την πολιτική ηγεσία του Δ.Σ.Ε. αφού  « η κυβέρνηση του βουνού» είχε διαλυθεί)… ζητώ την άμεση προώθησή μου στο Δημοκρατικό Στρατό ή στη Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ελλάδας. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να κάνει αυτό η Αλβανική κυβέρνηση, ζητώ να με φέρει σε επαφή(να με προωθήσει) με τις Σοβιετικές Στρατιωτικές Αρχές». Συνεχίζοντας την επιστολή του το δήθεν θύμα της σκευωρίας και καθ’ όλα «εθνικόφρων» Δόκιμος Χειριστής γράφει και τα εξής. « Και τόνισα πολλές φορές ότι οι υπηρεσίες που μπορώ να προσφέρω είναι πολύτιμες…Με εγκάρδιους συντροφικούς χαιρετισμούς Νίκος Ακριβογιάννης».

            Κατόπιν των ανωτέρω ερωτώ κάθε καλόπιστο συνάδελφο. Η χρησιμοποιούμενη από τον Ακριβογιάννη Γλώσσα, αλλά και τα αιτήματα που διατυπώνει στον « σύντροφο Ενβέρ Χότζα» αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο ατυχής δόκιμος δεν ήταν συνειδητοποιημένος κομμουνιστής; Είναι λογικό ένας σώφρων ενήλικος να αποδεχθεί μια τέτοια αποστολή, η οποία μόνο εθνική δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί; Και εν κατακλείδι ποια ήταν η σκευωρία και ποια από τα στοιχεία του άρθρου στοιχειοθετούν την κατάρρευσή της;

            Κλείνοντας εκφράζω τη λύπη μου που υπάρχουν συνάδελφοι, οι οποίοι μάλιστα εξήντλησαν την ιεραρχία και οι οποίοι όχι μόνο ρίχνουν νερό στο νερόμυλο της Μαρξιστικής Αριστεράς, αλλά το χειρότερο συνεργούν στη σπίλωση της μνήμης νεκρών συναδέλφων μας, οι οποίοι έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας και ηρωισμού. Αν όμως σε ένα Σύνδεσμο, ο οποίος διοικείται από επτά(7) !!! Αντιπτεράρχους διαπράττονται τέτοια εγκληματικά λάθη, τι να περιμένει κανείς από τους λοιπούς Συλλόγους; 

Ανακαλώντας στη μνήμη μου την απεγνωσμένη κραυγή του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, μετά τη δολοφονία του Βουλευτού της Αριστεράς Γρηγορίου Λαμπράκη, « ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», θα σας παρακαλούσα να διερωτηθείτε και σεις κ. Πρόεδρε του Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων «ποιος επιτέλους διοικεί αυτόν τον Σύνδεσμο». 

Διότι δεν είναι η πρώτη φορά που η ιστοσελίδα του Συνδέσμου παίρνει πολιτικές θέσεις. Η λύση είναι μια. Αν δεν μπορείτε να ελέγξετε την κατάσταση παραιτηθείτε. Διότι Σύνδεσμοι πολιτικοποιημένοι είναι καταδικασμένοι να διαλυθούν.