MAΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΑΓΡΙΩΣ

Του Επισμηναγού (Ι) ε.α. 

Γεωρ. Β. Κασσαβέτη

  « Το κράτος- γράφει ο Έντμουντ  Μπέρκ στο βιβλίο του  “Σκέψεις περί της Επαναστάσεως στη Γαλλία”- είναι ένας συνεταιρισμός, όχι μόνο ανάμεσα σε όσους ζουν, αλλά ανάμεσα σε όσους ζουν, όσους έχουν πεθάνει και όσους πρόκειται να γεννηθούν». Στις μέρες μας δυστυχώς ο κανόνας του Μπέρκ, όχι μόνο δεν ισχύει γι αυτούς που πέθαναν ή πρόκειται να γεννηθούν, αλλ’ ούτε καν γι αυτούς που ζουν. Είναι ένας συνεταιρισμός ανάμεσα σ’ αυτούς που κυβερνούν. Αυτοί ορίζουν τους κανόνες, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις διατάξεις του Συντάγματος και των νόμων.

Τι έννοια έχει λοιπόν η διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος, η οποία ορίζει ότι.............
« η Διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις», ή η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 1  του νόμου 3068/2002 ότι « Το Δημόσιο, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όλα τα δημόσια νομικά πρόσωπα έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται χωρίς καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες που επιβάλλονται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής και για την εκτέλεση της αποφάσεων», όταν οι αρμόδιοι για την τήρηση του Συντάγματος το παραβιάζουν κατάφορα;

Ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος παριστάμενος στην πρώτη συνεδρίαση του νεοϊδρυθέντος από τον ίδιο Συμβουλίου της Επικρατείας(ΣτΕ) στις 17 Μαΐου του 1929, είχε πει τα εξής. «Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξει η κυβέρνησις καμίαν παρανομίαν και έλθη το Συμβούλιον της Επικρατείας να της πει ότι της ακυρώνει την πράξιν της ταύτην , σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του προέδρου και των μελών, διότι υπενθύμισαν εις την κυβέρνησιν ότι δεν έχει δικαίωμα να παρανομεί».

Όταν λοιπόν ο οραματιστής της Μεγάλης Ελλάδος δεσμευόταν ότι θα έσφιγγε το χέρι του προέδρου και των μελών του ΣτΕ σε περίπτωση ακυρώσεως παράνομης κυβερνητικής πράξεως , οι κακή τη μοίρα επίγονοί του ακυρώνουν τις ακυρωτικές αποφάσεις με νέους παράνομους νόμους. Κι όταν και οι νέοι παράνομοι νόμοι ακυρώνονται από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας  αυτοί προχωρούν στην ακύρωσή τους με την έκδοση και νέων παράνομων νόμων. Κι αυτό γίνεται κυρίως εις βάρος των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, τα οποία χαίρουν, ως φαίνεται, ιδιαιτέρας φροντίδος και εκτιμήσεως από τη σημερινή κυβέρνηση.

Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να ομολογήσουμε ότι ούτε οι  προηγούμενοι μας αντιμετώπισαν με τον καλύτερο τρόπο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε τον κ. Ιωάν. Βαρβιτσιώτη, ο οποίος το 1993 «δεν πρόκανε» να ψηφίσει το μισθολόγιο των στρατιωτικών που είχε υποσχεθεί, διότι έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη ο κ. Σαμαράς. Ποιος δεν θυμάται τον Κωστάκη Καραμανλή, που κι αυτός άφησε ορφανή την υπόσχεσή του στους εκπροσώπους των  τριών Ενώσεων Αποστράτων το καλοκαίρι του 2003 για το μισθολόγιο, που ποτέ δεν έκανε. Τέλος πως μπορεί να ξεχάσουμε τον κ. Σαμαρά, ο οποίος την Άνοιξη του 2014 δεσμεύτηκε δημοσίως ενώπιον των μελών του Συντονιστικού Συμβουλίου των τριών Ενώσεων ότι θα εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ, για την επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων, την οποία φυσικά ποτέ δεν εφήρμοσε;

Φυσικά θα πρέπει να είναι κάποιος αφελής για να πιστέψει πως αυτά που έπρεπε να έχουν κάνει εκείνοι που έπαιρναν τις ψήφους της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων μας, θα τα έκανε μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία δεν έχει έρεισμα στον κλάδο μας. Το να μας κοροϊδεύουν όμως πίσω απ’ την πλάτη μας πάει πολύ. Η συμπεριφορά των σημερινών κυβερνώντων απέναντί μας θυμίζει έντονα την περίπτωση του καλού και του κακού, η οποία χρησιμοποιείται κατά την ανάκριση αιχμαλώτων, προκειμένου να αποσπάσουν τις πληροφορίες που εκείνοι γνωρίζουν.

Έτσι το ρόλο του καλού έχει αναλάβει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία «να τιμά το έργο των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και να υπόσχεται την επιβράβευσή τους», μαζί με τον ΥΠΕΘΑ κ. Καμμένο , ο οποίος ανακαλύπτει συνεχώς τα υποκατάστατα, προκειμένου να εφαρμοσθούν οι αποφάσεις του ΣτΕ και να δοθούν τα παρανόμως παρακρατηθέντα, άλλοτε από τα εξοπλιστικά προγράμματα και άλλοτε από την περιουσία των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία όμως δεν δέχεται ο κακός Υπουργός των Οικονομικών. Απ’ την πλευρά του ο Υπουργός των Οικονομικών, όταν στριμώχνεται απ’ τις Ενώσεις ανασύρει απ’ τα συρτάρια του τις απαντήσεις των προηγουμένων κυβερνήσεων ήτοι, «οι αποφάσεις θα εφαρμοσθούν στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δυνατοτήτων και με απόλυτο γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον και την έξοδο της χώρας από την κρίση». Το οποίο ευθέως σημαίνει «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι».

Εκ των ως άνω αβίαστα προκύπτει ότι βαλλόμεθα πανταχόθεν. Και τι μέλλει γενέσθαι θα ρωτήσει κάποιος; Η απάντηση είναι απλή. Πλήρης περιφρόνηση των βουλευτών που ανήκουν στα κόμματα, που  κυβέρνησαν ή κυβερνούν σήμερα. Όσοι συνάδελφοι καλύπτουν διοικητικές θέσεις στα γραφεία των κομμάτων αυτών, ή των βουλευτών τους, ή είναι υποψήφιοι πρέπει να παραιτηθούν αμέσως. Ως  παλιός συνδικαλιστής διαβεβαιώ  εκ πείρας τους συναδέλφους ότι οι οποιεσδήποτε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στους δρόμους και ιδίως από νομοταγείς πολίτες, όπως οι απόστρατοι, ουδόλως τους ενοχλούν.

Συνεπώς αν θέλουμε να βγούμε νικηταί αυτού του πολέμου, που μας έχουν κηρύξει τα κόμματα εξουσίας, τα οποία έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας,  ένας και μοναδικός είναι ο δρόμος. Πόλεμος με όλα τα μέσα που διαθέτουμε. Πλήρης απαξίωση και περιφρόνηση όλων εκείνων που σταδιακά μας κατέστησαν παρίες του ελληνικού δημοσίου. Όλων εκείνων που εξομοίωσαν μισθολογικά τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας με τον νεοδιόριστο Πρωτοδίκη και  το χειρότερο, αποτίμησαν την υπεύθυνη και επικίνδυνη 40χρονη δουλειά του ως ισότιμη με του σερβιτόρου Καρανίκα, ο οποίος  στελεχώνει το πρωθυπουργικό γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος δεν τη βλέπει ή ιδιοτελής είναι, ή μύωψ,ή αιθεροβάμων.