ΥΣΤΑΤΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΤΕΡΑΡΧΟ - ΑΡΧΗΓΟ ΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ (Επικήδειος λόγος)

Έφυγε από τη ζωή μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του υπερήφανου Όπλου μας, ο Πτέραρχος και επίτιμος Αρχηγός ΑΤΑ σε ηλικία 100 !!! ετών Ιωάννης Αναγνωστόπουλος. Η κηδεία του έγινε την Δευτέρα 11 Ιουλίου ΄16 στις 11:00 στο Νεκροταφείο Καλλιθέας 

Ο επικήδειος λόγος εκφωνήθηκε 

 Από τον Επισμηναγό (Ι) ε.α. Γεώρ. Β. Κασσαβέτη

τ. Δ/ντα Σύμβουλο-Μέλος του Δ.Σ. της ΕΑΑΑ..........

ΥΣΤΑΤΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΤΕΡΑΡΧΟ - ΑΡΧΗΓΟ ΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ

            Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 ο Άγγελος Σικελιανός ύψωσε τη βροντώδη φωνή του στις κάννες των Γερμανικών πολυβόλων, αντίκρυ σε μια περίλυπη Ακρόπολη, στεφανωμένη απ’ τη ριγηλή θαλπωρή μιας ανοιξιάτικης προσδοκίας, για να αποχαιρετίσει τον μεγάλο εθνικό ποιητή Κωστή Παλαμά μ’ αυτά τα λόγια:

«Ηχήστε σάλπιγγες, καμπάνες βροντερές δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα. Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπάει όλη η Ελλάδα».

            Παραφράζοντας τον μεγάλο Σικελιανό θα αναφωνήσω σήμερα:

« Ηχήστε σάλπιγγες, καμπάνες βροντερές δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα. Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπάει όλη η Πολεμική Αεροπορία».

            Αλησμόνητε Πτέραρχε- Αρχηγέ Ιωάννη Αναγνωστόπουλε,

            Κανένας πόνος της ζωής δεν είναι τόσο βαθύς που να μπορεί να συγκριθεί με το θάνατο, αυτόν τον αιώνιο ανταγωνιστή της. Αυτόν τον ακαταμάχητο πόνο βιώνουμε όλοι εμείς οι συγγενείς, οι συνάδελφοι και οι φίλοι σου που είμαστε εδώ σήμερα για να σε κατευοδώσουμε στο μακρινό σου ταξίδι, στην τελευταία σου πτήση στην αιωνιότητα.

            Η ανωτέρα δύναμη επιφυλάσσει στους ενάρετους ένα θείο δώρο. Το αδιατάρακτο ταξίδι στους λειμώνες της μόνιμης και αληθινής ευτυχίας. Εκεί όπου και συ, ένας βαθύτατα φιλοσοφημένος άνθρωπος, ένας ήρωας δύο μακροχρόνιων πολέμων, ένας εμβληματικός στρατιωτικός ηγέτης, ένας ανυπόκριτα αληθινός χριστιανός, ένας φλογερός πατριώτης και ένας αγνός Έλληνας, πορεύεσαι σήμερα.

            Το καλοκαίρι του 1937, όταν τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν επικίνδυνα στον ουρανό της μικρής χώρας μας, κι όταν άλλοι νέοι της εποχής επιλέγουν  πιο ασφαλείς επαγγελματικούς προσανατολισμούς, εντός ή εκτός Ελλάδος, εσύ θα ακολουθήσεις τη φωνή του χρέους και του καθήκοντος προς την πατρίδα. Θα επιλέξεις τη Σχολή Ικάρων. Γιατί πιστεύεις ακράδαντα ότι η ζωή έχει νόημα, μόνο όταν αγωνίζεσαι για τα ιερά και τα όσια της φυλής και του έθνους.

            Η 28^η Οκτωβρίου του 1940 σε βρίσκει νεαρό Ανθυποσμηναγό, χειριστή της 1^ης Μοίρας Παρατηρήσεως με αεροσκάφη Μπρεγκέ. Δύο μήνες αργότερα μετατίθεσαι στην 31^η Μοίρα Ελαφρού Βομβαρδισμού στη Λάρισα , με αεροσκάφη Ποτέζ 63, οπότε αρχίζεις να οργώνεις τον ουρανό της πατρίδος μας για τον εντοπισμό, την αναχαίτιση  και την κατάρριψη των βομβαρδιζόντων στόχους αμάχων ιταλικών αεροσκαφών.

            Με την κατάρρευση του μετώπου, καταφέρνεις, μέσω Κρήτης, να διαφύγεις στη Μέση Ανατολή και να ενταχθείς στο δυναμικό της 335 Μοίρας Διώξεως, με αεροσκάφη Χαρικέιν, συμμετέχοντας στις επιχειρήσεις της ερήμου υπό την Βρετανική διοίκηση της RAF. Η ευψυχία σου, η γενναιότητά σου και η αεροπορική σου δεινότητα δεν αργεί να φθάσει σε  όλες τις συμμαχικές Αρχές, όταν στις 29 Οκτωβρίου του 1942 επιτυγχάνεις την πρώτη κατάρριψη ενός υπέρτερου σε επιδόσεις γερμανικού αεροσκάφους τύπου Μέσσερσμιθ 109.

            Δυστυχώς η ένδοξη πολεμική σου δράση θα διακοπεί λίγες μόλις μέρες αργότερα ,στις 3 Νοεμβρίου 1942, όταν σε μια αποστολή εναντίον φάλαγγος  εχθρικών οχημάτων, το αεροπλάνο σου θα χτυπηθεί από τα εχθρικά πυρά και θα αναφλεγεί, με αποτέλεσμα να εκτελέσεις αναγκαστική προσθαλάσσωση εντός της εχθρικής ζώνης και να συλληφθείς υπό των ιταλικών δυνάμεων. Η ζωή σου μετά τη σύλληψή σου  στο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου κρατείσαι είναι μια πραγματική κόλαση. Όμως παρά την αγριότητα των βασανιστηρίων που υφίστασαι εσύ δεν λυγίζεις. Λίγο καιρό αργότερα μεταφέρεσαι σε άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στη Νάπολη της Ιταλίας, από το οποίο καταφέρνεις να δραπετεύσεις στις 9 Σεπτεμβρίου του 1943 και μετά ταλαιπωρία πενήντα ατέλειωτων ημερών να παραδοθείς στις Συμμαχικές Αρχές. Χωρίς καθυστέρηση επαναπροωθείσαι και πάλι στην Αίγυπτο, εντάσσεσαι στο δυναμικό της 336 Μοίρας Διώξεως Βομβαρδισμού με αεροσκάφη Σπιτφάιρ και αρχίζεις και πάλι να επιχειρείς εναντίον εχθρικών στόχων στην κατεχόμενη Ελλάδα.

            Με την επιστροφή των τριών Πολεμικών Μοιρών στην Ελλάδα, τον Νοέμβριο του 1944, αρχίζει η νέα εθνική περιπέτεια του αιματηρού Συμμοριτοπολέμου, κατά την οποία η Πολεμική Αεροπορία καλείται να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, αφού είναι το μοναδικό Όπλο, το οποίο μπορεί να προσβάλλει τις θέσεις των συμμοριτών στις αετοφωλιές των κακοτράχαλων ορεινών όγκων της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Στις επικίνδυνες αυτές αποστολές συμμετέχεις ανελλιπώς, χάριν δε της δικής σου ριψοκίνδυνης αποστολής, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, σώθηκαν τα Γιάννενα από τις ορδές του Νίκου Ζαχαριάδη , τον Ιούλιο του 1947.

            Όμως το άστρο σου Πτέραρχε- Αρχηγέ δεν έλαμψε μόνο κατά τη διάρκεια του δεκαετούς πολέμου 1940-1950, τον οποίο διεξήγαγε η χώρα, τόσο εναντίον του φασισμού και του ναζισμού, όσο και εναντίον των εντοπίων ολετήρων του έθνους, οι οποίοι σήκωσαν τα όπλα κατά της ίδιας της πατρίδος τους, με στόχο την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και τη μετατροπή της σε Λαϊκή Δημοκρατία. Η χαρισματική σου προσωπικότητα άφησε έντονο το αποτύπωμά της, τόσο κατά τη θητεία σου ως διοικητού της 111 Πτέρυγας Μάχης, όσο και ως Αρχηγού της Τακτικής Αεροπορίας.

            Ως χειριστής της 340 Μοίρας Διώξεως Βομβαρδισμού στα Χανιά της Κρήτης, βίωσα την υπερηφάνεια και το υψηλό ηθικό που υπήρχε σε όλους τους χειριστάς των Πολεμικών Μοιρών, κατά τη διάρκεια των αλλεπαλλήλων κρίσεων του Κυπριακού ζητήματος, όταν εσύ ήσουν Αρχηγός του ΑΤΑ. Ειδικότερα , όλοι εμείς που υπηρετούσαμε στις Ένοπλες Δυνάμεις νοιώσαμε εθνικά υπερήφανοι όταν, μετά από παραβίαση του εθνικού εναερίου χώρου, υπό σμήνους τουρκικών αεροσκαφών τον Νοέμβριο του 1967, χωρίς να αιτηθείς την άδεια από τους ιεραρχικά προϊσταμένους σου, έστειλες το ιστορικό εκείνο τελεσίγραφο προς τις Τουρκικές και Νατοϊκές Αρχές, με το οποίο τους προειδοποιούσες ότι « από της 6^ης πρωινής ώρας της επομένης κάθε αεροσκάφος που θα παραβιάζει τον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδος θα καταρρίπτεται». 

Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Πριν καν εκπνεύσει το τελεσίγραφο, ο Αμερικανός Διοικητής του 6^ου ATAF του ΝΑΤΟ Πτέραρχος Τίπτον, σε επισκέφθηκε στη Λάρισα και σε διαβεβαίωσε ότι το φαινόμενο δεν πρόκειται να επαναληφθεί, όπως και έγινε. Δυστυχώς τα δραματικά γεγονότα της 13^ης  Δεκεμβρίου 1967 και η πρόωρη αποστρατεία σου στέρησαν το υπερήφανο Όπλο της Αεροπορίας μας  των πληθωρικών υπηρεσιών της σπάνιας χαρισματικής ηγεσίας σου.

            Εγκαταλείπεις σήμερα τα εγκόσμια αλησμόνητε Πτέραρχε πλήρης ημερών και με τις αποσκευές σου γεμάτες από ιστορία και ικανοποίηση, γιατί υπήρξες απ’ τους λίγους που εκπλήρωσαν στο ακέραιο το χρέος τους προς την κοινωνία και την πατρίδα. Όμως τα πάντα δεν τελειώνουν με το θάνατο. Διότι πέρα απ’ το θάνατο υπάρχει η μνήμη που γίνεται ιστορία και γεφυρώνει το σήμερα με το χθες.

«Η αξία των αληθινών ηρώων – γράφει ο Γκαίτε- δεν γράφεται στις απαστράπτουσες μαρμάρινες πλάκες, αλλά στις καρδιές των γενεών». Εκεί θα γραφεί και το δικό σου πέρασμα από την Πολεμική Αεροπορία Πτέραρχε- Αρχηγέ Ιωάννη Αναγνωστόπουλε. Διότι όπως εύστοχα έχει γραφεί, από το τραίνο της κοινής δημιουργικής ζωής άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν. Το έργο όμως και το παράδειγμα μένουν, γιατί το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Αναπαύσου λοιπόν στο πάνθεον των ηρώων του έθνους, εκεί που έχεις τοποθετηθεί στη συνείδηση όλων όσων σε γνώρισαν, πέταξαν, συνεργάστηκαν, ή συνδέθηκαν φιλικά μαζί σου και που σήμερα παρακολουθούν νοερά τη διαστημική σου πτήση στην αιωνιότητα.

            Εκ μέρους των χιλιάδων μελών της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία έχω την τιμή να εκπροσωπώ, εύχομαι η σημερινή τελευταία σου πτήση να είναι ήρεμη και  ομαλή, χωρίς νέφη, αναταράξεις και καταιγίδες. Εύχομαι επίσης όσο βαρύ ήταν το έργο που προσέφερες στην κοινωνία και την πατρίδα, τόσο ελαφρύ να είναι το χώμα της Αττικής Γης που θα σε σκεπάσει. Εύχομαι τέλος στην οικογένειά σου να βρει το κουράγιο και τη δύναμη να μετριάσει τον αβάστακτο πόνο του αποχωρισμού σου.

Αιωνία σου η μνήμη Πτέραρχε- Αρχηγέ Ιωάννη Αναγνωστόπουλε.