Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του Επισμηναγού (Ι) ε.α. Γεωρ. Β. Κασσαβέτη

Όλοι εμείς που βιώσαμε τις θηριωδίες της κομμουνιστικής ανταρσίας του 1944-1949 γνωρίζουμε απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη τι σημαίνει Αριστερά. Ατυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο με τους νεωτέρους. Όλοι αυτοί διαβάζοντας τη σύγχρονη ιστορία, την οποία, κατ’ αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, στη χώρα μας έγραψαν οι ηττημένοι του συμμοριτοπολέμου, είχαν, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, άλλη αντίληψη για την, εντεύθεν της αμιγώς μαρξιστικής, Αριστερά.

Όλα αυτά τα χρόνια η παράταξη αυτή, περιορισμένη στο ρόλο της ήσσονος αντιπολιτεύσεως, απ’ την οποία ασκούσε εκ του ασφαλούς κριτική σε όλους και απαλλαγμένη απ’ τη φθορά της εξουσίας, είχε κερδίσει τη συμπάθεια μιας μεγάλης μερίδος λαού, η οποία και ανέβασε στην κυβέρνηση τον κ. Τσίπρα. Κατά την άποψη της........
μερίδος αυτής των συμπατριωτών μας η Αριστερά ήταν συνώνυμος της εντιμότητος, της ηθικής, του καθαρού λόγου, του πατριωτισμού, της χρηστής διοικήσεως και της κοινωνικής ευαισθησίας.

Ένα μόλις έτος στην εξουσία είναι αρκετό για να αποδειχθεί ότι τίποτε απ’ όλα τα παραπάνω δεν ισχύει. Τα στελέχη του κόμματος που ασκεί σήμερα την εξουσία, πέραν του ότι είναι το ίδιο ή περισσότερο διεφθαρμένα από τα στελέχη των άλλων κομμάτων, είναι και εντελώς ανίκανα να διαχειριστούν τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα. Τούτο, σε συνδυασμό με το ότι το υπουργικό συμβούλιο διευθύνει ένας άπειρος και αδαής πρωθυπουργός, ο οποίος έχει εντρυφήσει μόνο στις καταλήψεις των σχολείων , δημιουργεί ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα στη διακυβέρνηση της χώρας στην κρίσιμη αυτή περίοδο. Αναλυτικότερα.

α. Με την ανάληψη της εξουσίας, το πλέον κρίσιμο υπουργείο των οικονομικών ανετέθη σε ένα υπερφίαλο άτομο, το οποίο στερούμενο πολιτικής σκέψεως και διεθνούς ρεαλισμού παρέτεινε αδικαιολογήτως τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές επί πολλούς μήνες και υπέγραψε τελικώς ένα μνημόνιο , πολύ χειρότερο εκείνου που οι ίδιοι μας προσέφεραν , με αποτέλεσμα το ξεχαρβάλωμα του τραπεζιτικού συστήματος και την επιβολή των capital controls, θέματα που στοίχισαν τη διάλυση της ιδιωτικής οικονομίας, την μετανάστευση 30.000 ελληνικών επιχειρήσεων στις όμορες βαλκανικές χώρες και την επιβάρυνση της οικονομίας με 50 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ.

β. Στο ευαίσθητο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής τοποθετήθηκε μια εκτός τόπου και χρόνου υπουργός, η οποία με την επιδερμική αντιμετώπιση του θέματος και τις ατυχείς δηλώσεις της μεγιστοποίησε το πρόβλημα, το οποίο απειλεί σήμερα την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας, τη μεγαλύτερη πλουτοπαραγωγική πηγή της, τον τουρισμό και συμβάλει στην αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία φυσικά φέρει και τις δικές της ευθύνες.

γ. Ακόμη και το σημαντικό για το μέλλον της χώρας Υπουργείο Παιδείας ανέλαβε αρχικώς μεν ένας υπουργός που έθεσε υπό διωγμόν την «αριστεία», σε δεύτερη δε φάση ένα κομματικό στέλεχος, το οποίο πέραν του τυπικού κωλύματος ότι δεν διαθέτει πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι εντελώς ακατάλληλο για τον ευαίσθητο αυτό τομέα. Ο κ. Φίλης, ο οποίος σύμφωνα με την άποψη του καθηγητού κ. Χρ. Γιανναρά είναι άτομο « με διάνοια τροχισμένη δεκαετίες στη μονοτροπία των κομματικών σκοπιμοτήτων» (βλ. Καθημερινή της Κυριακής 20.12.2015), το πρώτο θέμα της Παιδείας το οποίο επέλυσε..., ήταν το ξήλωμα των ετεροδόξων διευθυντών των σχολείων. Τόση μάλιστα ήταν η πρεμούρα του για την άμεση …επίλυση του σοβαρού αυτού θέματος, ώστε να παρεμβάλλει τη σχετική τροπολογία σε ένα εντελώς άσχετο νομοσχέδιο « περί βοσκοτόπων».

Πέραν όμως της κομματικής του υποτέλειας ο κ. Φίλης είναι δέσμιος και της μαρξιστικής ιδεολογίας. Στα πλαίσια λοιπόν, αυτών των αγκυλώσεων, αφ’ ενός μεν αμφισβήτησε, δημοσίως, διεθνώς παραδεδειγμένες ιστορικές αλήθειες, όπως « η Γενοκτονία των Ποντίων», αφ’ ετέρου δε επέλεξε τον ομοϊδεάτη του καθηγητή κ. Λιάκο, ως επικεφαλής της επιτροπής αναμόρφωσης του προγράμματος της Παιδείας, ο οποίος μας έδωσε δείγματα γραφής χαρακτηρίζοντας τους « Μακεδονομάχους» «τζιχαντιστές». Με το δίδυμο Φίλη- Λιάκου στο τιμόνι της Παιδείας και τους «ερυθροφρουρούς» δασκάλους στην κεφαλή των Σχολείων, γίνεται αντιληπτό το μέλλον της Παιδείας μας.

δ. Επί πολλά χρόνια η Αριστερά του κ. Τσίπρα εγκαλούσε τα κόμματα που ασκούσαν την εξουσία για τη συντήρηση του πελατειακού κράτους και την πρόσληψη «των δικών τους παιδιών». Σήμερα, ένα έτος μετά την ανάρρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, κατ’ αντίθεση των λεγομένων ο κρατικός μηχανισμός βάφτηκε ρόζ. Σύζυγοι, γονείς, τέκνα, ξαδέρφια, μακρινοί συγγενείς και κομματικοί φίλοι διορίζονται στο δημόσιο, ανεξαρτήτως προσόντων, ή οργανικών θέσεων.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες ημέρες στη « Διαύγεια» μόνο σε τρείς μήνες διπλασιάστηκαν οι μετακλητοί υπάλληλοι στο Δημόσιο. Έτσι από 957 που είχαν διοριστεί ως τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο τέλος Δεκεμβρίου ο αριθμός αυτός έχει διπλασιαστεί, οπότε οι διορισμοί έφθασαν τους 1874. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι όλοι αυτοί οι εκλεκτοί της κυβερνώσης συντροφίας δεν αμείβονται με τον μισθό του πρωτοδιοριζόμενου, αλλά με το μισθό της διευθυντικής θέσεως την οποία καταλαμβάνουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φίλη του ράπερ Γραμματέα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ιάσονα Σχινά – Παπαδοπούλου, Χρύσα Πάντου, η οποία άρτι αποφοιτήσασα από τη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, διορίστηκε στο γραφείο του Αναπληρωτού Υπουργού Υγείας κ. Πολάκη με βασικό μισθό 1906 ευρώ, κάτι παραπάνω δηλαδή από τον βασικό μισθό του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, ο οποίος φέρει στους ώμους του 40 χρόνια σκληρής, επίπονης, υπεύθυνης και επικίνδυνης εργασίας.

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ η κυβερνητική συμπεριφορά ενός κόμματος που έλκει την καταγωγή του από την εγκληματική μαρξιστική αριστερά δεν αποτελεί έκπληξη. Κανείς όμως δεν περίμενε αυτό το ανελέητο πογκρόμ εναντίον των μη κομματικών φίλων, βάσει της αρχής « πας μη Έλλην βάρβαρος», αλλά και αυτόν τον οργιώδη νεποτισμό. Είναι αδιανόητο για την εποχή μας, αλλά και για τον πολιτισμό μας να ξηλώνονται συλλήβδην όλοι οι Διευθυνταί των Νοσοκομείων της χώρας εν μια νυκτί, με μια απλή συνέντευξη, να υπάρχει επίσημος συνομιλητής του κυβερνώντος κόμματος με τους έγκλειστους τρομοκράτες των «πυρήνων της φωτιάς» και να έχει ορισθεί κομματικός αρμόδιος για τη εξασφάλιση νομικής κάλυψης στους συλλαμβανομένους αναρχικούς τρομοκράτες των Εξαρχείων.

Αναμφιβόλως η χώρα πέρα από την οικονομική κρίση βιώνει συνθήκες παλαιοτέρων εποχών, όταν τίποτε δεν μπορούσε να γίνει χωρίς κομματική παρέμβαση. Χαρακτηριστικό της αναχρονιστικής και παλιομερολογίτικης νοοτροπίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι και το εξής. Παρ’ όλο ότι το κόμμα απηλλάγη πριν λίγους μήνες από την ακραιφνή μαρξιστική του πτέρυγα, η πλειοψηφία των στελεχών του είναι τόσο μπολιασμένη από την κομμουνιστική κοσμοθεωρία, ώστε να μη μπορεί να απαλλαγεί από τις παιδικές του ασθένειες. Δεν είναι τυχαίο ότι τα γραφεία πολλών υπουργών κοσμούν τα πορτραίτα του πλέον αιμοσταγούς αρχικομμουνιστοσυμμορίτη Άρη Βελουχιώτη, του Τσε Γκεβάρα κ.α.

Έχοντας την εμπειρία της ετήσιας, έστω, διακυβερνήσεως της χώρας απ’ την δεύτερη φορά Αριστερά, μπορούμε βασίμως να υποστηρίξουμε, ότι η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα πολιτικό μόρφωμα δέσμιο της μαρξιστικής ιδεοληψίας του, διεφθαρμένο μέχρι μυελού των οστών και στελεχωμένο με μέλη αμαθή, αδαή, ανιστόρητα και ανίκανα να διαχειριστούν τα δύσκολα προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα. Αναμφιβόλως οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη μικρή διάρκεια της θητείας τους όχι μόνο δεν προσέφεραν κάτι θετικό στον τόπο, αλλά αντιθέτως απέδειξαν κατά τον πλέον εναργή τρόπο ότι τα στελέχη τους δεν διαθέτουν το know how να κυβερνήσουν τη χώρα, πολλώ δε μάλλον να τη βγάλουν από την κρίση.

Η μόνη υπηρεσία που προσέφερε στους συμπολίτες μας ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του είναι η απομυθοποίηση της Αριστεράς. Σήμερα πλέον, πλην των « βαρεμένων ή των βολεμένων», όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν, ότι «Αριστερά» δεν σημαίνει τίποτε απ’ όλα εκείνα που επί χρόνια μας διατυμπάνιζαν, αλλά εκείνα που ήδη γνωρίζαμε, δηλαδή κομματοκρατία, κρατισμός, νεποτισμός, μισαλλοδοξία, σήψη, διαφθορά, διάλυση. Όσοι, πλην των προμνημονευθέντων, δεν το έχουν ακόμη αντιληφθεί, προφανώς έχουν σοβαρό πρόβλημα.