Η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων

Γράφει ο
Ηλίας Γ. Σβάρνας
Σμχος ε.α.- Ποιητής τηλ. 6983523547
Μέλος Δ.Σ./Α.ΑΚ.Ε. - Μέλος Δ.Σ./Ε.Α.Α.Α.

Με αφορμή την άνανδρη κατάρριψη από την Πολεμική. Αερ. της Τουρκίας, του Ρωσικού SU-24 και την δολοφονία (γιατί για δολοφονία πρόκειται όπως και να το δει κανείς) του ρώσου πιλότου από τους φανατικούς και βάρβαρους Τουρκομάνους (τούρκικη φυλή), ήρθε στο μυαλό μου η γενναιότητα και η πολεμική αρετή των ελλήνων.

Αποτυπώνεται δε έμπρακτα στη γενναία πράξη και συμπεριφορά του.........
Υπσγού Μαρίνου Μητραλέξη απέναντι στο ιταλικό πλήρωμα του ιταλικού βομβαρδιστικού τύπου Saroia Marchetti, που κατέρριψε ο ίδιος, αλλά και αυτή των κατοίκων της περιοχής του Λαγκαδά όπου κατέπεσε το ιταλικό βομβαρδιστικό.

Οι διασωθέντες τέσσερις ιταλοί που αποτελούσαν το πλήρωμα του καταρριφθέντος από τον Μητραλέξη βομβαρδιστικού, έπεσαν με τα αλεξίπτωτα και αφού συνελήφθηκαν από τους κατοίκους του Λαγκαδά, οι οποίοι όχι μόνο δεν τους κακοποίησαν, όπως έκαναν οι φανατικοί Τουρκομάνοι τους ρώσους πιλότους, αλλά τους παρέδωσαν στον ίδιο τον Μητραλέξη, που είχε προσγειώσει εκεί κοντά το πληγωμένο PZL-P24(τύπος α/φ πολωνικής κατασκευής και προελεύσεως).

Ο τρόπος κατάρριψης τους από τον Μητραλέξη είναι γνωστός σε όλους μας και αποτελεί μοναδικό παγκόσμιο πολεμικό δρώμενο (εμβολισμός του ουραίου με τον έλικα του αεροσκάφους του).

Ο Μητραλέξης αφού τους χαιρέτισε στρατιωτικά τους ανήγγειλε ότι θεωρούνται αιχμάλωτοι πολέμου και με αυτή την ιδιότητα θα αντιμετωπιστούν, όπως προβλέπετε από τους κανόνες του πολέμου περί αιχμαλώτων αξιωματικών(Στρατιωτικός Κώδικας τιμής στον αιχμάλωτο). Και έτσι έγινε. Τους παρέδωσε στην Στρατιωτική Διοίκηση της Θεσσαλονίκης.

Αργότερα ο αιχμάλωτος ιταλός Ανθυποσμηναγός Μπρουσόλο Γκαριμπάλδι είπε σε συνέντευξή του για την πολεμική αρετή του αντιπάλου του έλληνα αεροπόρου: «Ο αντίπαλός μας έλληνας αεροπόρος, ήλθε προς το μέρος μας, μας χαιρέτησε στρατιωτικά, μου έδωσε το χέρι και μου είπε πως ονομάζεται Μαρίνος Μητραλέξης με ευγένεια και στρατιωτική γενναιότητα. Του έδωσα δε για ενθύμιο της γνωριμίας μας το ατομικό στρατιωτικό δελτίο ταυτότητάς μου».

Για μένα προσωπικά αυτό εκφράζει το μεγαλείο της ανθρώπινης υπόστασης και συμπεριφοράς, ακόμα και μέσα στις φλόγες του πολέμου και ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο.

Θα μπορούσαν άραγε οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας, από αυτά τα δύο περιστατικά να αντιληφθούν ποιους θέλουν να εντάξουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Δεν τους «δίδαξαν» τίποτα οι συμπεριφορές τους (ακόμα και σε ειρηνική περίοδο παρακαλώ), απέναντι στους φιλάθλους των ομάδων της Αγγλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Σερβίας που πήγαν στην Τουρκία να παρακολουθήσουν τον αγώνα ποδοσφαίρου της ομάδας τους, και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό;

Οι τούρκοι δυστυχώς δεν πρόκειται ποτέ να σκεφτούν και να «μπουν» στην νοοτροπία, την κουλτούρα και την ευγένεια που έχουν οι λαοί των ευρωπαϊκών χωρών, ακόμα κι όταν αυτοί βρίσκονται σε πολεμική αντιπαράθεση. Να φέρω ένα παράδειγμα. Αυτό των Χριστουγέννων του 1914(Α΄ Π. Πόλεμος)μεταξύ των αντιπάλων στρατών της Γερμανίας και της Γαλλίας στο Δυτικό Μέτωπο, όπου βγήκαν από τα χαρακώματα για να ανταλλάξουν ευχές μεταξύ τους.

Τι να πρωτοθυμηθώ! για να τεκμηριώσω την θέση μου αυτή πως οι τούρκοι δηλαδή, δεν πρόκειται ποτέ να σκεφθούν ανθρώπινα και πολιτισμένα! Την δολοφονία του Ηλιάκη;, απ’ τη μια μεριά και απ’ την άλλη την σύλληψη και διάσωση του τούρκου πιλότου από το πολεμικό μας Ναυτικό, όταν αυτός έπεσε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, τον οποίο και παρέδωσαν στην Τουρκία, αφού πρώτα τον φρόντισαν;

Θα ήθελα πολύ, μια απάντηση στις παραπάνω σκέψεις μου.