ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ (Τροπολογία των 1990-92)

Γράφει ο Γκαβαρδίνας Βασίλειος Ανθλγός (ΑΠΖ)

Μεγάλη αναστάτωση έχει προκλιθεί στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων απο την διαφαινόμενη απόφαση του υπουργείου οικονομικών να απορρίψει την προτεινόμενη τροπολογία της Αναπληρώτριας Υπουργού Εθνικής Άμυνας κυρίας Φώφης Γεννηματά. σχετικά με την αποκατάσταση της αδικίας των στελεχών που κατετάγησαν στις ένοπλες δυνάμεις απο το 1-8-1990 εώς την 31-12-1992....... Η συγκεκριμένη κατηγορία στελεχών με τον νόμο 3865/10 αποκόπηκε απο την μεγάλη κατηγορία των "παλαιών ασφαλισμένων" που μέχρι τότε ανήκε, και φορτώθηκε σε μία νύχτα με 15 χρόνια υπηρεσίας επιπλεον για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Ήταν μία εξώφθαλμη αδικία που μέσα στον αρμαγεδώνα των αλλαγών εκείνο το καλοκαίρι του 2010 πραγματικά πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. 

Βέβαια κάποιοι είχαν φροντίσει να προλειάνουν το έδαφος. Όλοι μας εκείνο το καλοκαίρι βλέπαμε συγκεκριμένους πολιτικούς να περιφέρονται σε όλα τα κανάλια και να επιδίδονται σε μία άνευ προηγουμένου επίθεση εναντίον των στρατιωτικών για το "προκλητικά" ευνοϊκό συνταξιοδοτικό καθεστώς τους, καθώς επίσης και σε επαναλαμβανόμενες προσβλητικές εκφράσεις για μας τους ίδιους (αντιπαραγωγικοί, αυτιστικοί, τεμπέληδες κλπ). Αλλά και τα παπαγαλάκια έκαναν καλά τη δουλειά τους. Στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ συνεντεύξεις πολιτικών, πρώτη φορά άκουσα δημοσιογράφο να καλεί, και μάλιστα δύο φορές, τον υπουργό να αλλάξει προς το χειρότερο το συνταξιοδοτικό των στρατιωτικών. Φυσικά αναφέρομαι στη συνέντευξη του τότε υπουργού εθνικής άμυνας στην κρατική τηλεόραση και στο δημοσιογράφο Χ.Π. Πραγματικά έχει χαρακτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου γιατί ποτέ δεν το έχω ξαναδεί να συμβαίνει ακόμη και για ομάδες πραγματικά ευνοημένων δημοσίων υπαλλήλων με 18.000 ευρώ μηνιαίο μισθό ή για συνταξιούχους του δημοσίου με 15ετή εργασία. Αλλά είπαμε, παπαγαλάκια σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Αμέσως μετά τις αλλαγές του καλοκαιριού του 2010 φάνηκε η εξώφθαλμη αδικία που είχε γίνει και προς τιμήν τους πολλοί βουλευτές όλων των κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου ανέδειξαν το θέμα με επερωτήσεις, αναφορές, τροπολογίες κλπ. Ενδεικτικά αναφέρω τους κυρίους Οικονόμου, Κοραντή, Δημαρά, Αβραμίδη, Γεωργιάδη, Αυγενάκη, Σκρέκα, Νικολόπουλο, Βαρεμένο, Γεροβασίλη και άλλους πολλους.

Ευτυχώς μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια και πραγματικά λίγες μέρες πριν αρχίσουν οι αλλαγές να εφαρμόζονται στους πρώτους θιγμένους στρατιωτικούς, η κυρία Γεννηματά (και αυτό πραγματικά είναι προς τιμήν της) κατάλαβε το λάθος που είχε γίνει και ετοίμασε μια τροπολογία για να αποκαταστήσει την αδικία. Μάλιστα με συνεχής δηλώσεις μέσα και έξω απο τη Βουλή γνωστοποιούσε τις προθέσεις της. Ήταν η πρώτη φορά που ακούγαμε από επίσημα χείλη ότι θα δικαιωνόμασταν και πραγματικά στις τάξεις των συναδέλφων μου επικρατούσε μια διάχυτη ευφορία. Ήταν ένα βάλσαμο μετά απο τέσσερα χρόνια περικοπών και αλλαγών τα οποία προστιθέμενα στις σκληρές συνθήκες ζωής και εργασίας, είχαν καταρακώσει την ψυχολογία μας.

Ώσπου πριν απο μερικές μέρες διαβάσαμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ότι το υπουργείο οικονομικών δεν έκανε δεκτή την τροπολογία λόγο κόστους. Πραγματικά απορήσαμε καταρχήν, πως γίνεται το υπουργείο οικονομικών που μεχρι τότε στις συνεχής επερωτήσεις για το ασφαλιστικό των 1990-1992 δήλωνε πάντα αναρμόδιο λόγω των "ιδιαιτεροτήτων του στρατιωτικού λειτουργήματος" και παρέπεμπε πάντα στο Άμυνας, ξαφνικά να αλλάζει στάση και να παρεμβαίνει και μάλιστα αρνητικά. Και φυσικά προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιό είναι το κόστος που επικαλείται αφού όσοι στρατιωτικοί κατοχυρώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης και αποφασίσουν να κάνουν χρήση, θα πρέπει να πληρώσουν χιλιάδες ευρώ για αναγνώριση πλασματικών χρόνων (συμφωνα με την προτεινόμενη τροπολογία) και φυσικά το ύψος της σύνταξης δεν θα ξεπερνάει τα 1000 ευρώ. Και για να μην γίνει καμία παρεξήγηση τα "πλασματικά χρόνια" του στρατιωτικού δεν έχουν καμία σχέση με αυτά των υπαλλήλων του υπόλοιπου δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ως γνωστό όλοι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να εξαγοράσουν μέχρι 8 χρόνια (παιδιών, ανεργίας, σπουδών, αναρρωτικών, κενών διαστημάτων κλπ), να συμπληρώσουν τα 4500 ένσημα και να φύγουν ακόμα και σήμερα που μιλάμε στα 49, 50, 53 (ανάλογα αν έχουν ανήλικο τέκνο, βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα κλπ). Ενώ ένας στρατιωτικός θα εργαστεί 35 ολόκληρα χρόνια (10500 ένσημα) και θα εξαγοράσει και άλλα 5 χρόνια (1500 ένσημα) δηλαδή σύνολο 12000 ένσημα. Τα οποία 5 χρόνια είναι ΔΟΥΛΕΜΕΝΑ και ΑΠΛΉΡΩΤΑ και φυσικά υπολείπονται των πραγματικών υπερωριών που ένας στρατιωτικός έχει πραγματικά εργαστεί. Εγω προσωπικά δεν έχω συναντήσει ακόμα συνταξιούχο με 12000 ένσημα.

Πραγματικά όλοι εμεις είμαστε πολύ περίεργοι να μάθουμε το υποτιθέμενο κόστος για το ελληνικό δημόσιο και φυσικά αν ποτέ μας προταθεί μπορούμε να προτείνουμε και λύσεις.

Μετά απ'όλα αυτά περιμένουμε να μάθουμε με μεγάλη αγωνία την τύχη της τροπολογίας των 1990-1992 από τα πιό επίσημα χείλη, μιάς και έχει γίνει επερώτηση από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, και έπειτα να αποφασίσουμε ποιά θα είναι τα επόμενα βήματά μας. Τα περιθώρια έχουν στενέψει και αν και θεωρείται μάλλον δεδομένο ότι για ακόμα μια φορά θα πρέπει να στραφούμε στην ελληνική δικαιοσύνη για να βρούμε το δίκιο μας, μάλλον η λύση τελικά θα είναι πολιτική. Πολλά κόμματα έχουν δεσμευτεί στα προεκλογικά τους προγράμματά ότι θα αποκαταστήσουν αυτή την αδικία και μένει σε μας να σταθμίσουμε καλά τα πράγματα και να κινηθούμε αναλόγως.

Ας ελπίσουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή οι αποφασίζοντες θα καταλάβουν το μέγεθος αυτής της αδικίας και θα πράξουν αναλόγως γιατί δεν μπορεί οι Έλληνες στρατιωτικοί να είναι τα αιώνια θύματα.

Γκαβαρδίνας Βασίλειος
Ανθλγός (ΑΠΖ)