Καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, από το 1566 που οι Τούρκοι κατέκτησαν το νησί και παρά τα προνόμια που απολάυμαναν χάρη στην παραγωγή της μαστίχας, οι Χιώτες ανήσυχος λαός με ελεύθερο πνεύμα πάντοτε, προσπαθούσαν να βρουν βοήθεια και τρόπους για να ελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό.
Οι πιο σοβαρές απ’ αυτές τις προσπάθειες ήταν η κίνηση του Παντιά Ροδοκανάκη και του Νικόλαου Μυλωνά, το 1818, να ζητήσουν από το Δημήτριο Υψηλάντη, ναυτική βοήθεια για να απελευθερωθεί το νησί και το 1821, μετά την κήρυξη της Ελληνικής επανάστασης, όταν ο Υδραίος Ιάκωβος Τομπάζης έφθασε στη Χίο με 25 πλοία, όπου μετά από συνεννόηση με τους Δημογέροντες του νησιού, εγκατέλειψε άπρακτος το νησί, επειδή ο περισσότερος πληθυσμός ήταν άοπλος, άπειρος και απροετοίμαστος και οι επιπτώσεις στον πληθυσμό των Ελλήνων κατοίκων της Χίου , όπως και των άλλων Χιωτών που είχαν εγκατασταθεί εκτός του νησιού (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη), θα ήταν τραγικές. Αποτέλεσμα αυτών ήταν, οι Τούρκοι:.........