Τι και αν έχουν περάσει σαράντα ένα χρόνια από το μαύρο καλοκαίρι του 1974, οι μνήμες και οι θύμισες παραμένουν τόσο ζωντανές, τόσο νωπές, λες και ο χρόνος δεν γύρισε σελίδα.
Το μυαλό όσων έζησαν τα τραγικά γεγονότα, αλλά και των νεότερων ως μια νομοτελειακή ανάγκη γυρίζει πίσω, για να βιώσει και πάλι την απαρχή της πιο τραγικής πτυχής στη σύγχρονη ιστορία του τόπου.
Η φετινή θλιβερή επέτειος αποκτά ιδιαίτερη σημασία, μιας και θα φέρει στο φως τα σημάδια ενός τραγικού περιστατικού, που, αν και γνωστό, παραμένει καλά θαμμένο δίπλα από το παλαιό αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας, μνημείο θυσίας και ηρωισμού των ελλήνων που έπεσαν μαχόμενοι το καλοκαίρι του 74, θα αποκαλύψει μετά από σαράντα ένα χρόνια, ότι μια χούφτα έλληνες προσπάθησαν να διασώσουν την ηχηρή απουσία της Ελλάδας, δίνοντας την ζωή τους για την τιμή των όπλων. Την Δευτέρα ξεκινούν οι εργασίες εκταφής του ΝΙΚΗ 4, που θάφτηκε εκεί το πρωινό της 22ας Ιουλίου.
Η αποκάλυψη της ανεπίσημης μέχρι σήμερα εμπλοκής της Ελλάδας κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής, όπως δήλωσε στην «Κ» ο Φώτης Φωτίου, Επίτροπος για Ανθρωπιστικά Θέματα, πέρα από νομικό και πολιτικό θέμα είναι και ανθρωπιστικό.
Από τους 33 νεκρούς καταδρομείς και αεροπόρους έχουν εντοπιστεί στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμειας και ταυτοποιηθεί τα οστά 13ων καταδρομέων.
Οι πληροφορίες που έχουν οι αρχές της Δημοκρατίας είναι ότι μαζί με το Noratlas στον Τύμβο έχουν ταφεί οι υπόλοιποι καταδρομείς που αγνοούνται.
Η συγκλονιστική μαρτυρία του πιλότου του ΝΙΚΗ 3
«Είχα πάρει άδεια και ήμουν στο Κιάτο (κωμόπολη στην Κορινθία) και παραθέριζα με την οικογένεια μου. Έρχεται η αστυνομία στις 19 Ιουλίου το βράδυ και μου λέει τρέξε στη βάση σου. Περνώ το αυτοκίνητο και έρχομαι εδώ και βλέπω να γίνεται χαμός».......