Το δικαίωμα δημόσιας κριτικής και τα θεμιτά όριά του, είναι οπωσδήποτε ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί τους στρατιωτικούς και την υπηρεσία, και το οποίο απαράδεκτα παραμένει χωρίς τις δέουσες οδηγίες διευκρινίσεως από τους αρμόδιους φορείς.
Το δικαίωμα αυτό βέβαια έχει πάρει ήδη κάποια μορφή με την κρατούσα νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων, πλην όμως ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν σχετικά, γι' αυτό και θα αναφερθώ με την επιβαλλόμενη συντομία.
Η παραγρ. 1 του άρθρου 14 του Συντάγματος ορίζει ότι: «έκαστος δύναται να εκφράζει και να διαδίδει προφορικώς, εγγράφως και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους νόμους του Κράτους».
Η άνω συνταγματική διάταξη θεσπίζουσα το δικαίωμα ελευθέρας εκδηλώσεως σκέψεως και γνώμης, κυκλοφορίας ιδεών, γνώσεων ή πληροφοριών και ασκήσεως κριτικής με γραπτό ή προφορικό λόγο έχει εφαρμογή για κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την ιδιότητα του ως ιδιώτου, δημοσίου πολιτικού ή στρατιωτικού.......